Jouw Missie op Aarde: Goddelijk Licht en Liefde gaan belichamen

Goddelijk Licht en Liefde gaan belichamen

(Deel II)

Wie droomt er niet van om helemaal zichzelf te kunnen zijn?
Om vrij te zijn van angst, en de impulsen uit hart en ziel te kunnen volgen, where ever they may take you?
En hoe heerlijk zou het zijn om een passende vorm aangereikt te krijgen, voor wat je vanuit je eigen authenticiteit wilt uitdragen?

Velen van ons raken momenteel verstrikt in vragen als
‘Wat wil ik eigenlijk echt’, en ‘Hoe kan ik in mijn kracht komen’ en ‘Waar word ik nou zo blij van dat alles moeiteloos kan gaan?’
Of ‘Waarom komt mijn praktijk niet van de grond’, en ‘Moet ik nou gaan samenwerken of toch alleen iets gaan opzetten?’

Juist als je vol in je eigen Licht wilt gaan staan komen er oude angsten tevoorschijn.
Bij sommigen gaan die angsten op werk en inkomsten zitten; het is niet haalbaar meer wat er allemaal verwacht wordt. Bij anderen gaat de angst op hun fysieke gestel zitten, dat regelmatig te wensen over laat. Weer anderen maken zich zorgen over of hun relatie nog wel echt kloppend is.
Hoe dan ook zijn we maar niet zo bevrijd van onze oude lasten en zorgen van de voorwaardelijke, veeleisende duale wereld.

“Welke idioot heeft ooit de dualiteit bedacht”, verzuchtte een cliënt van mij tijdens een sessie. Waarna ze vervolgens God zelf op het matje riep om Zich te verantwoorden voor dit onmenselijke plan met akelige gevolgen.

©Henk op den Dries

De eerste Missie: de Bron verlaten

Om helder te krijgen wat ons nog in de dualiteit gevangen houdt, kunnen we het beste terug kijken naar hoe het ‘In den Beginne’, met ons op aarde, was.

Onze eerste Missie ooit begon toen we als deel van de Bron (Godin & God) dit universum in zijn gegaan. Afgescheiden van de Bron hebben we in honderden levens allerlei ervaringen opgedaan, via de dualiteit, en mannelijke en vrouwelijke principes.
Vanuit het Licht zijn we steeds verder afgedaald naar lagere dimensies, door het incarneren op aarde, waarbij we ons uiteindelijk volledig konden identificeren met ons lichaam (van transparant naar verdicht). We hebben ondenkbaar veel rollen van dader, slachtoffer en redder gespeeld, waarbij Lucifer ons nog een handje geholpen heeft (dit wordt uitgediept in deel III) zodat we alles tot in polariteiten en extremen konden uitproberen.

Bij het spiritueel ontwaken beginnen we ons te realiseren dat we zo langzamerhand alles wel ervaren en uitgevreten hebben wat er mogelijk was. Dan beginnen we ons ware zelf weer bijeen te rapen, en maken we ons los uit vele illusies. We ontdekken zielendelen die nog in vorige levens zijn blijven hangen, en egodelen zich niet zo maar hun status (illusies) laten afnemen.
Vervolgens begint er een volgende Missie: het heel-maken van onszelf, het proces van Zelfrealisatie.

Dan gaan we ons klaar maken voor een volgende bestemming, namelijk het incarneren op een hoger bewustzijnsniveau.
En als het gescheiden mannelijke en vrouwelijke weer één wordt binnen in onszelf, en het Heilige Huwelijk zich aandient, beginnen we het Goddelijke werkelijk en opnieuw te belichamen, maar nu bewust.
Velen van ons zullen daarbij hun Tweelingstraal ontmoeten. Behalve dat zij elkaars heelwording en reis naar het Goddelijke enorm ondersteunen, hebben ze vaak een gezamenlijke Missie; bijvoorbeeld het begeleiden van anderen bij bepaalde aspecten van Zelfrealisatie. Maar dit is niet het hoofddoel; de werkelijke Missie is het realiseren en het belichamen van het Goddelijke in onszelf.

Voorbij het lijden in de wereld

We proberen allemaal wel eens te verklaren of begrijpen waarom er zo veel lijden op de wereld is. Waarom moesten, en moeten we soms zo diep gaan? En waarom lijkt het maar niet op te houden met oorlogen, daders en slachtoffers?
Is het überhaupt zinvol om ons daar mee bezig te houden?
Wat we er over denken of van vinden zal de oorlogen immers niet ter plekke opheffen. Maar net doen alsof het er allemaal niet is, brengt ook niets nieuws.

Als we beseffen dat het lijden in de wereld een grote afspiegeling is van het lijden wat we zelf in ons huidige en vorige levens meegemaakt hebben, komt het al dichterbij. Het lijden, dat veroorzaakt wordt door de afwezigheid van bewustzijn en Liefde en dat uit is op overheersing en macht, heeft ooit in de Goddelijke schepping zijn intrede gedaan.
Maar hoe eerder we onszelf en elkaar uit dit lijden kunnen verlossen, des te beter…

Het lijden heeft zeker te maken met het niet kunnen leven van onze Goddelijkheid. Als je beseft, dat jij vanuit je Essentie eigenlijk zo liefdevol, wijs, fijnbesnaard en stralend als een engel bent … en je komt dan in een wereld terecht die liefdeloos, onbewust en veel harder en verdichter is dan hoe jij in wezen bent … kun je je voorstellen hoe heftig het is om dan in zo’n wereld te moeten landen, laat staan functioneren?

Om op aarde te kunnen blijven heb je een overlevingssysteem op moeten bouwen, waardoor je dieper in de verdichting terecht bent gekomen. De meest gevoelige delen van jezelf moest je afschermen, of zelfs afsluiten, omdat ze het veel zwaardere frequentieveld van jouw leefomgeving niet aan konden.
De sleutels naar die delen heb je nog wel in je energetische velden zitten, en gelukkig zul je op het goede moment de juiste sleutels ook weer aangereikt krijgen.

We hebben veel verworven

Er is ook nog een andere reden waarom dit incarnatieproces zo gegaan is, en nog gaat:
We komen met bepaalde intenties op aarde, om onze oude gewonde delen uit vorige levens te helen. Mede dankzij al het collectieve werk, van al die mensen die ontwaken en zich herverbinden met Liefde en Licht, kunnen we er nu met ons bewustzijn, dat zo veel hoger is dan in een vorig leven, doorheen groeien. Steeds meer delen van ons zullen mee willen doen in dit leven! Want in die vorige levens hebben we wel geleden, maar ook heel veel kwaliteiten ontwikkeld. Ons vermogen om Liefde te dragen is hierdoor enorm ontwikkeld, en dat kan de wereld nu goed gebruiken.

Na vele levens van lijden, geworstel en gezoek gaan we momenteel in behoorlijke versnellingen terug naar ons Licht.
Door ons bewustzijn te richten op dat wat nog los staat van onszelf, van Liefde, van waarheid en de Goddelijke Bron, ondersteunen we dit proces.

Onze weg naar Liefde gaat nooit buiten onszelf om; het is echt de bedoeling dat we zelf gaan doorvoelen waar we Liefde nog afweren, of waar we ons nog te kwetsbaar voelen om ons te laten aanraken.
Waar iemand of iets anders voor jou nog jouw leegte of jouw persoonlijke behoeftes (ter compensatie van je tekorten) gaat opvullen, blijft het nog altijd in het donker liggen waarom het te pijnlijk is om die delen in jezelf in het licht te zetten.
Dan blijven ze dus nog onbewust, onverlicht, en komen ze hoe dan ook later in je leven weer tevoorschijn.

Op zich is dat niet erg, want welke keuze je ook maakt; het brengt een ervaring waardoor je jezelf weer beter leert kennen. Doordat jij jezelf beter gaat begrijpen, verdwijnt de angst rondom het ‘onbekende deel in jou’ en kun je oude oordelen of overtuigingen, die je daarop hebt gezet, gemakkelijker doorzien als ‘niet waar’.

Daarnaast geldt dat jij jouw eigen weg helemaal op jouw eigen tempo en op jouw eigen manier mag gaan, dus al zouden mensen om je heen graag willen ingrijpen, en jou hun goedbedoelde waarheid willen opdringen, of jouw proces in een versnelling willen duwen; jouw hoger Zelf kent en volgt een heilige timing, en laat zich zeker niet dwingen.
Pas wanneer jij er innerlijk klaar voor bent zal er ook een doorbraak gaan komen, waardoor jij jezelf kunt bevrijden uit de oude matrix van tekorten en liefdeloosheid.

Waarom zouden we werken aan onszelf?

Het heeft me lang bezig gehouden: “Hoe zit het, moet je uiteindelijk echt alles zelf helder krijgen over je eigen delen die je zelf – vanuit de oude dualiteit waarin ze ook ontstaan zijn – als ‘negatief’ ervaart?”
Hier zijn de meningen over verdeeld.
In sommige boeken lees je, dat je nergens meer aan hoeft te werken; je bent immers Goddelijk, je bent immers Liefde, en het enige wat je hebt te doen is niet naar de stemmen in jezelf luisteren die wat anders beweren. Want zij hebben geen gelijk.
In feite is dat een waarheid als een koe: in wezen zijn we Goddelijk, en zijn we Liefde.

Maar redden we het daarmee wel?
Hoe zit het dan met al onze fysieke klachten, die aangeven dat er ergens nog steeds een innerlijke balans verstoord is?
Hoe zit het dan met dat we steeds weer in soortgelijke situaties belanden waarin het ons maar niet lukt om ‘gewoon onszelf’ te kunnen zijn?
Hoe zit het dan met dat we maar relaties blijven aantrekken die uiteindelijk weer om dezelfde redenen beëindigd moeten worden? En hoe zit het dan dat we nog altijd niet onvoorwaardelijk van onszelf kunnen houden, laat staan van een ander?

De wortel van het liefdeloze zit diep in onszelf. Inmiddels zijn we al tot belangelozer liefhebben in staat, maar we raken nog steeds af en toe in onze eigen liefdeloze saboteurs gevangen.
De ene leeft zich uit naar buiten en verklaart de wereld als slecht; de andere slaat naar binnen en leeft zich uit zich in zelfvernietigend gedrag. Hoe dan ook is het alsof we weer aan een ‘hel’ herinnerd worden.
Deze hel is, hoe vreselijk ook, echter niet verzonnen. Wat ons ooit verteld is over de hel was gebaseerd op angst. En daar gaat het nou net om; de angst rondom de ‘hel’ dient ons om alle delen van onszelf terug te brengen naar Liefde en Licht.

De donkere nachten van de Ziel

Momenteel komen er opvallend veel hooggevoeligen onder ons in zware processtukken. Doordat we in de overgangsfase zitten van het loslaten van het oude ‘ik’, en de regie van ons leven volledig in handen van ons hogere en Goddelijke Zelf willen gaan leggen, openen we daarmee nog meer onze vrouwelijke kant.
Via onze innerlijke vrouw komen we bij de diepere gevoelslagen.
Deze lagen dragen onze herinneringen in ons DNA aan onze Goddelijkheid. Daar weten en herinneren we ons hoe de Goddelijke schepping bedoeld is.
Maar daar voelen we ook hoe die schepping is geïnfiltreerd door schijngoddelijke wezens, die uit waren op manipulatie en overheersing. We hebben allemaal meegemaakt hoe de Goddelijke verbindingen vertroebeld zijn geraakt. Allemaal zijn we ooit in aanraking gekomen met gevoelloze en compassie-loze wezens, aangestuurd door reptielenwezens en schijngoden.
Als die oer-herinneringen vrijkomen uit onze cellen, voelt het alsof we opnieuw door de hel moeten reizen.

In die hel verlies je jezelf in een processtuk dat verbonden is met de allerdiepste duisternis. Daar voel je je volledig afgesneden van Liefde, van Licht, van hoop en van welke Goddelijk verbinding dan ook. Je belandt eigenlijk in de tegenpool van het Goddelijke Licht. Diep in het donker word je één met krachten die je ‘ik’ lijken te willen verscheuren en vernietigen.
Als er wel bewustzijn is, maar als dat op dat moment niet te bereiken is omdat je jezelf niet meer voelt, lijkt er geen uitweg meer te zijn. Daar zit alles vast, is er geen Licht noch Liefde.
Daar rest er niets anders dan een soort machteloze overgave vanuit “Ik weet het echt niet meer, help me alsjeblieft”.

Vaak zijn dit oude herbelevingen van traumatische levens, waarin we met allerlei menselijke vormen van vernietiging te maken hebben gehad. Waarin we ons ongewenst, bespot, verbannen, ontkracht, verkracht, vervloekt en gepijnigd tot op het bot voelden.

Als je op dat moment een diepe, liefdevolle overgave aan het Goddelijke toe kunt laten, en vanuit een ander deel in jou de hulp van de Lichtwereld aan kunt roepen, erken je je eigen Goddelijkheid weer. Daardoor kan het tot een ommekeer komen, en zul je samen met de kracht van jouw hogere en Goddelijk Zelf, die altijd de leiding uit de Lichtwereld volgen, een weg ontdekken uit de diepste duisternis.
Het vraagt wel om heldenmoed, om keer op keer door deze diepe en oude processtukken heen te gaan, om bereid te zijn om je egoharnas, waarmee je je nog staande hield, los te laten.
Maar daardoor zul je meer en meer delen van jezelf bevrijden en terugbrengen naar Goddelijkheid.

De Liefde en het Licht zijn aan de winnende hand; we beginnen collectief op te staan!
Hoe belangrijk is het, om op deze weg naar Zelfrealisatie te beseffen dat we veel te danken hebben aan de komst van Yeshua en Maria Magdalena op aarde.

Yeshua over de wortel van het kwaad

Midden in het schrijven van dit artikel was ik op bezoek bij een vriendin. Ik liep als door een magneet aangetrokken naar de vensterbank, achter in haar woonkamer. Daar zag ik iets liggen wat me riep, en voordat ik kon bedenken wat dat was, hadden mijn handen al een boek te pakken. Ik zei innerlijk “Laat me maar zien”, en sloeg het boek op een willekeurige bladzijde open.
Dit is wat ik toen las:

“Jezus heeft de wortel van de gehele plaats (de wereld) losgetrokken,
anderen deden dit slechts gedeeltelijk.
Wat onszelf betreft:
laat ieder van ons graven naar de wortel van het kwaad in zichzelf
en het met wortel en al uit zijn hart wegrukken.
Het kwaad zal weggerukt worden als we het kennen.
Als we het niet kennen, schiet het wortel in ons,
en brengt het vruchten voort in ons hart.
Dan beheerst het ons en zijn wij zijn knechten.
Het neemt ons gevangen en laat ons dingen doen die we niet willen,
en wat we wel willen, doen we niet.
Het blijft machtig omdat we het niet hebben herkend.
Zolang het er is, is het werkzaam.”

Een paar dagen later herinnerde ik me, tijdens een diepe afstemming, hoe Yeshua en Maria Magdalena, die als volledig Goddelijke Ingewijden toegang hadden tot de Hemelse rijken achter de sluiers, vrijwillig besloten hadden om deze toegang tijdelijk weer te laten afsluiten.
Want alleen dan zouden zij kunnen voelen hoe een mens zich voelt, als men overgeleverd is aan het niet-weten, aan de lagere aardse sferen waarbinnen het Goddelijke niet langer voelbaar is. Alleen dan zouden zij zich kunnen verbinden met de collectieve pijnvelden, die destijds voor de mensheid nog te zwaar waren om te dragen.
Zo maakten zij zelf de reis door het donker, wat voor hen ook heel fysiek aanwezig was door de lage bewustzijnsvelden in hun tijd. Dagelijks hadden zij te maken met onveiligheid en dreigingen, met het uitroeien van aanhangers (waaronder ook hun eigen familie) van hun esoterische leringen, en later met het proces rondom de kruisiging en met achtervolgingen vanuit Rome, die overigens nog eeuwenlang door zijn gegaan.
Tijdens het reizen door de ‘hel’ hebben ze juist op Aarde voor de mensheid een weg geplaveid naar, en opnieuw een bewuste verbinding gecreëerd met de hogere Goddelijke dimensies, zodat er een terugreis naar het werkelijke Koninkrijk mogelijk werd.
Stel je eens voor, wat een ongelofelijk geschenk dit is geweest, aan ieder van ons …

De wedergeboren spiritualiteit op aarde

Amper een generatie geleden waren de mensen nog veel meer verdicht, en was men niet gewend dat je jezelf zo maar in je kwetsbaarheid kon laten zien zonder dat je veroordeeld of uitgelachen werd. Er was echt nog een andere tijdsgeest, waarin het beleven van spiritualiteit buiten de kerkmuren uitzonderlijk was. Met name mensen die kerkelijk waren opgevoed voelden zich afvalligen van hun geloof als ze de kerk de rug toe keerden. Daardoor kwam er veel ontreddering tevoorschijn, en daarachter toonde zich voorzichtig het grote gemis van liefde en waardering, van zingeving en van waarheid.

Nu zijn er over de hele wereld veel mensen aan het ontwaken, mede dankzij de komst van miljoenen hooggevoelige (nieuwetijds-)kinderen naar de aarde. Als dit artikel bij je resoneert, ben je ook vast één van hen.
Velen van ons zijn oude zielen, die opnieuw naar de aarde zijn gekomen om bij te dragen aan de grote transformatie. We inspireren en bemoedigen elkaar, vanuit oeroude tweelingzielverwantschappen, in verbonden collectieve velden die ontroerend diep en snel doorwerken.

©Henk op den Dries

Wat wil jij uit gaan dragen vanuit jouw Goddelijkheid?

Steeds meer mensen her-ontdekken hun spirituele ‘gaven’ en vermogens, en beginnen zich af te vragen wat haar of zijn Missie op aarde is. Zonder dat je precies weet wat die Missie in houdt, kun je die al gaan leven. Sterker nog: de meesten van ons weten niet eens hoe die Missie er in de stof uit gaat zien.
Als je gaat proberen om dat te visualiseren, zal dat hoe dan ook beïnvloed worden door de beperkte denkbeelden vanuit jouw eigen persoonlijkheid, die nog vast zit aan de oude aarde-matrix en persoonlijke plaatjes. Je zult die plaatjes gaan invullen vanuit dat wat je al gekend hebt.

Als je trouw blijft aan jezelf, aan wat je per dag aangereikt krijgt aan ervaringen, en je niet meer laat leven door de lagere bewustzijnsvelden in je en om je heen, word je meer en meer verbonden met jouw hogere Zelf. Jouw hogere Zelf is een soort bemiddelaar tussen hemel en aarde, verbonden met jouw Goddelijke Zelf. Vanuit die verbinding kun je eigenlijk niet anders meer dan jouw Missie gaan voelen en leven.

Maar het valt om de drommel niet mee om dat in een aardse werkelijkheid in te laten dalen, waarin we nog aan alle kanten met touwtjes vast blijken te zitten aan mensen en situaties om ons heen, die ons maar al te graag in de oude vertrouwde setting houden.
Bovendien, als jij al niet weet wat ‘de bedoeling’ is van jouw leven, hoe krijg je jouw vage gevoel dat je voor iets anders bestemd bent dan in vredesnaam uitgelegd aan diegenen die jou niet meer kunnen volgen in jouw nieuwe keuzes?
Vaak zitten zij nog in oude kaders, waarin het persoonlijke ik of een baas bepaalt wat er moet gebeuren, en waarin de autoriteiten en regels van buitenaf zwaarder wegen dat wat jij van binnen voelt. Het lijkt soms onbegonnen werk om je aan deze oude wereld te ontworstelen.

Het is een proces van zorgvuldig en aandachtig (laten) begeleiden van jezelf, van zaadjes leggen, van bevruchting en van zwangeren. Blijf jezelf in alle opzichten serieus nemen, blijf trouw aan je diepere voelen en je hogere weten. Het helpt om jezelf dagelijks alle credits te geven voor het moedige pad, wat je ingeslagen bent naar een volledige Zelfrealisatie.

Er wordt een nieuwe weg voor jou gebaand, uit deze nog steeds materieel ingerichte wereld, en jij zult vanuit vertrouwen geleid worden naar je Goddelijke Missie.
Juist doordat je je eigen duisternis in onvoorwaardelijke Liefde en Licht hebt opgenomen, zal jou een nieuwe vorm gegeven worden waarin je jouw passie met Hart & Ziel kunt gaan uitdragen.

Mieke Vulink