Op weg naar de Basiliek van Maria Magdalena in Vézelay komt er ineens informatie binnen over een ring van haar. Terwijl iedereen de crypte van de Basiliek bezoekt vanwege het vermeende vingerkootje van Maria Magdalena, werden wij verbonden met oude rituelen binnen de Heilige Familie.
In oktober heb ik met ‘collega’ Vincent een reisje naar Chartres en Vézelay gemaakt. Rondom huidige collectieve processen ontvingen we veel bijzondere inzichten die we graag via deze artikelen delen. Vandaag vind je hier het vierde deel.
Wil je lezen wat er aan vooraf ging?
Dan vind je hier deel I, deel II en deel III.
Zuiver willen zijn
Ik denk dat veel lezers herkennen dat we een persoonlijk deel in onszelf hebben dat altijd twijfelt of het wel klopt of ‘waar’ is wat we horen, zien of voelen. Er zit veel oude ballast op ons helder weten, voelen, horen en zien.
Velen van ons worden innerlijk steeds schoner. Daardoor maakt de stem van de persoonlijkheid steeds meer plaats voor de stem van het Hart. Maar zo vaak nog komt er, vlak nadat we spontaan beelden en gevoelens hebben ontvangen, een gedachte of stemmetje omhoog.
Spontaniteit is, letterlijk vertaald, de zelfwerkzaamheid der ziel. De ziel weet, voelt, hoort en ziet; ze werkt via onze intuïtie (=gevoelsmatig weten, onmiddellijke gewaarwording). Maar de stem van ons ego zegt: ‘Wacht even, kun je wel bewijzen dat dit wáár is?’
Het laatste wat we willen is in een nieuwe illusie stappen, of onszelf en anderen voor de gek houden. Bovendien lopen er al genoeg spirituele ego’s op aarde rond. We zijn toe aan waarheid, en weten dat we alleen via waarheid en zuiverheid dichter bij onszelf zullen komen.
Bij Marie Madeleine, Crypte Vézelay
Vertrouwen in je eigen kanaal
Als geen ander kennen wij deze twijfels: ‘Klopt het wel wat ik voel of zie?’ Maar inmiddels hebben we zó veel doorgekregen, ook informatie met namen waarvan we nog nooit gehoord hadden die achteraf bleken te kloppen, dat ons vertrouwen in de zuiverheid van ons eigen kanaal wel aardig hersteld is. Door dit vertrouwen neemt onze ‘ontvankelijkheid’ alleen maar toe, maar dit heeft wel jaren geduurd.
Als ik heel rare, of voor mij totaal onbekende informatie doorkreeg ging ik naderhand meestal googelen om te checken of het überhaupt wel ‘bestond’ wat ik hoorde. Links- of rechtsom vond ik altijd bevestiging. Maar een gezonde twijfel, wakker blijven en verder onderzoeken op waarheid kan zeker geen kwaad.
Yeshua geeft Maria Magdalena een ring
In dit geval waren we onderweg van Chartres naar Vézelay. Terwijl Vincent reed kreeg ik plotseling heftige buikpijn. Bij het afstemmen hoorde ik Maria Magdalena ineens zeggen:
“Verbind je met mijn ring.”
Ik hield het eerst nog stil naar Vincent, zo van ‘eerst maar eens kijken of hier nog meer informatie wil komen’. Met de ogen dicht sloot ik me af voor de auto’s die om ons heen raasden en ging dieper naar binnen.
Ik begon beelden te zien van een ring die Maria Magdalena net gekregen leek te hebben. Het was alsof ik via haar ogen naar een ring keek en via de ring een pasgeboren kindje voelde. Ineens ‘wist’ ik dat Yeshua Maria Magdalena een ring had gegeven, speciaal voor deze nieuwgeborene.
Ik dacht nog wel ‘zouden zij nou echt iets om sieraden gegeven hebben?’ Er verder op doorvoelend wist ik dat het niet om de ring ging maar om de energetische waarde. Het kristal in de ring droeg frequenties die van belang waren voor degene die hem zou dragen. Net als in Atlantis kon – en kan – men energie en kennis opslaan in kristallen. Coderingen die dienstbaar zijn voor de mensheid om de verbindingen met andere delen uit het Universum open en werkend te houden.
Mary Magdalene with children
Toen zag ik dat Yeshua Maria Magdalena een ring heeft gegeven voor elk kind dat uit hun heilige verbinding geboren was. De coderingen en de helende werking van het kristal of de edelsteen die erin zat zouden het kind ondersteunen bij de zielentaak op aarde. Na een bepaalde Inwijding gaf Maria Magdalena ze te dragen aan hun zoon of dochter, en zo gingen de ringen vaak van generatie op generatie over.
De energie van Venus
Ik deelde mijn beelden voorzichtig met Vincent. Hij bevestigde meteen dat dit inderdaad een ritueel was dat zelfs nu nog leeft. Sommige mannen geven hun vrouw een ring bij de geboorte van hun kind. Ook Vincent had dit voor zijn drie kinderen gedaan. Maar de diepere reden daarachter is men tegenwoordig meestal vergeten.
Ik vroeg innerlijk of we ons met een speciale ring moesten verbinden. Daarop zag ik een ring met een nevelige, wit-lichtblauwachtige uitstraling. Ik voelde meteen dat die verbonden was met de energie van Venus. Was dit kristal soms afkomstig van Venus? Daarop kwam er een soort heimwee uit mijn buik omhoog en terwijl ik zat te huilen nam de pijn in mijn maag alleen maar toe.
Ineens zag ik iemand diezelfde ring inslikken. Wie dat was, zag ik niet, maar ik wist zeker dat het iemand van de Heilige Familie was. Dat voelde gewoon zo vanwege de aanwezige energie.
Mijn lichaam werd overgenomen door angst. Een enorme adrenaline kwam in me omhoog. Deze persoon werd achterna gezeten, mogelijk door de Romeinen.
Ik voelde de spanning in de auto toenemen en keek even naar Vincent of er iets gebeurde. Maar hij was gewoon relaxed aan het rijden. Het werd me duidelijk dat ik echt in een oude ervaring zat. Ik werd verbonden met iemand van de Heilige Familie die op de vlucht was, ooit. En tijdens die vlucht heeft hij/zij de ring ingeslikt, om te voorkomen dat men die ring zou afnemen en misbruik zou maken van de Venusiaanse krachten die erin besloten lagen.
In the world not of the world
De ingeslikte ring
Niemand van de Heilige Familie was zijn leven zeker. De Romeinen handelden vaak ‘in opdracht van hogerhand’ en daarbij roofden, verkrachtten en moordden ze. De Goddelijke macht die de Heilige Familie bezat, was hen een doorn in het oog vanuit hun hang naar aardse macht. Ik zat midden in deze dreigende energieveld. Mijn maag trok zich opnieuw samen en ineens zat ik in een heel andere beleving: die van mijn eigen leven.
Mijn eerste ‘echte’ verkering was op de middelbare school met een jongen uit Twello. Ik was ongeveer zestien jaar. Hij had een paard en als hij daarop zat, had hij een soort ridderlijke uitstraling. Ik werd verliefd en kreeg een ring van hem. Maar ik droeg nooit ringen, al helemaal niet tijdens het piano spelen dat ik toen uren per dag deed. Een ring zat me alleen maar in de weg.
Op een dag zat ik in gedachten bovenaan de trap in zijn huis. Ik was innerlijk heel ergens anders; ondertussen zat ik met de ring te spelen. Terug in de aardse realiteit stond ik op om iets, dat bovenaan de trap lag, naar beneden te dragen. Ik klemde de ring tussen mijn lippen zodat ik mijn handen vrij had. Voordat ik besefte wat er gebeurde had ik de ring ingeslikt. Een enorme paniek overviel me. Even los van het feit dat ik niet wist hoe mijn lichaam hierop zou reageren; alles ging op tilt.
Pfoeh… deze herinnering kwam nu niet zonder bedoeling omhoog. Na een kwartier verdween de buikpijn en we werden des te nieuwsgieriger naar wat dit nu met onze reis te maken zou hebben.
Bij Yeshua, Crypte Vézelay
Heilige dooprituelen
– Dit is een later ingevoegd stukje, na de reis thuis geschreven –
Terwijl ik innerlijk van alles aan het integreren ben van wat er gisteren, tijdens de groepsdag over het Heilige Hart (die plaats vond na deze reis) geopenbaard en geheeld mocht worden, zie ik ineens een beeld van Maria Magdalena die een kind in haar armen houdt. Het lijkt alsof het gedoopt gaat worden, en ik moet denken aan wat ik in de auto onderweg naar Vézelay had gezien over de ring. Binnen een seconde trekken koude rillingen door mijn hele lichaam heen en begint mijn hart sneller te slaan. De ring heeft ons nog meer te vertellen…
Yeshua gaf Maria Magdalena een ring voor elke zoon of dochter. Nu zag ik ineens hoe de ring-episode in de auto óók een bevestiging was voor onze gevoelens bij de zijden doek van Moeder Maria, die als relikwie in Chartres aanwezig is. Bij de doop van elke nieuwgeborene in de Heilige Familie is niet alleen een ring gegeven, maar is het kind ook in deze heilige doek gewikkeld geweest. Later is die traditie voortgezet binnen de Franse koningshuizen, alleen dan niet met de originele doek, maar wel met doeken die daarmee in aanraking zijn geweest.
Dezelfde heilige doek van Maria is ook tijdens het huwelijk van Yeshua en Maria Magdalena gebruikt. Judith Moore bevestigde dit per mail nadat ze mijn foto’s van de reis had gezien.
Geen wonder dat ik zelfs de kleine gouden vitrine in de crypte in Chartres, waar ook een heel klein rolletje van deze doek in zat, op de foto moest zetten – hoewel je amper wat kunt zien.
In de crypte van Vézelay
In elk geval hield de ring met de lichtblauw-witte steen ons bezig. Het leek op een maansteen, maar toch was het dat niet. Het kristal is niet van deze aarde, maar inderdaad verbonden met Venus.
Nog aan het einde van diezelfde dag stond ik in Vézelay met mijn neus tegen de hekken gedrukt die voor de glazen buis staan die de relikwie van Maria Magdalena omhult. Die wordt gedragen door twee vergulde koningen, engelen en geestelijken. Zij staan op een plateau en aan de rand daarvan prijken zeven edelstenen. Vincent bevestigde dat niets hier aan het toeval is overgelaten; alles wat je ziet is er ook heel bewust neergezet.
Reliques de Ste Marie Madeleine Crypte Vézelay
Maar het gekke was: de relikwie raakte ons totaal niet… Geen van tweeën hadden we verbinding met wat er in de glazen buis zou liggen, namelijk een vingerkootje van Maria Magdalena. Hoe we ons ook open stelden, in die prachtige crypte met zo’n lieflijke energie; beiden hadden we het gevoel dat de ware overblijfselen van haar fysieke lichaam – als dat al op aarde zou zijn achtergebleven in plaats van gedematerialiseerd – hier niet meer aanwezig zijn. Vézelay is een heel speciale plek, maar in onze beleving om heel andere redenen…
Meer over Vézelay en Avallon, het oude omliggende land van de Druïden, St. Germain en Koning Arthur, lees je in de volgende delen.