Lichtwerk met Vergeten Meesters van Atlantis

Vanaf het moment dat wij vanuit hogere dimensies (Lemurië) naar de derde dimensie zijn gedaald (laatste periode Atlantis) hebben we, om de angst, liefdeloosheid en trauma’s aan te kunnen, overlevingsmechanismen en een sterk ego moeten opbouwen. Nu ons bewustzijn en onze frequenties collectief stijgen reizen we door onze Atlantische en Lemurische erfenissen heen, om te helen wat zich van ons Goddelijk Zelf afgescheiden waant. Daarbij krijgen we ondersteuning van veel Lemurische en Atlantische Meesters, die bij en in de aarde zijn gebleven. Ze helpen ons om de dualiteit te kunnen ontstijgen.

In de binnenaarde van Malta bevindt zich een een vijf- en zes-dimensionale leefgemeenschap onder leiding van een aantal Atlantische Meesters. Zij verblijven in de ‘Crystal City Ashua.ra.ta.ra’, van 12.000 jaar oud. Deze is gevormd vlak voor de laatste ondergang van Atlantis en staat in verbinding met Telos, de Lemurische leefgemeenschap onder Mount Shasta. De hogepriester van Telos, Lord Adama, en de hogepriester van de Ashua.ra.ta.ra., Lord Mandura, komen regelmatig samen met hun councils. Dit doen ze vanuit de allerhoogst denkbare liefde en vanuit dienstbaarheid aan de ascensie van de mensheid op Aarde. Steeds meer mensen voelen hun aanwezigheid en ontvangen hun begeleiding, op weg naar hogere dimensies.

Hoog frequente plekken bezoeken

Stel dat je bovenop een Crystal City op Malta zit waar Atlantische Meesters verblijven, die je mogelijk zelf nog kent vanuit een Atlantische incarnatie. Kun je je voorstellen wat een bijzonder moment dat is? Voor ons was het een ‘whow’-gebeurtenis, en ook heel betekenisvol. Het was een samenkomen van Lichtdragers,  ‘Light-servers’, Atlantische en Lemurische Meesters. Een gebeurtenis die onder hogere leiding stond.

Deze plek moest tien jaar lang geheim en beschermd blijven. Er kan pas een zuivere verbinding met deze plekken en aanwezige Meesters tot stand komen wanneer je, als lichtdrager, een overeenkomstige frequentie in jezelf draagt. Alleen dan kan de toegang tot de Crystal City zich openen en jou je Goddelijke Zelf weerspiegelen. Alleen dan kan er, buiten jouw duale delen om, ontvangen worden wat er door deze vijf-en zes- dimensionale Meesters doorgegeven wil worden.

Deze ontmoetingen dienen om de aanwezigen naar hogere dimensies te begeleiden, en om het gedeelde licht en coderingen vervolgens op de ‘bovenaarde’ uit te dragen. Zo werkt dat immers op alle hoogfrequente kracht- en lichtplekken die zich op onze prachtige Moeder Aarde bevinden.

Ontmoeting met de Koning van Atlantis

Ik pak hier de draad weer op uit het vorige artikel. Tijdens onze voorbereiding, op de rotsen boven de Crystal City, vormde zich een krachtige kring van licht. We voelden allemaal hoe de energie zich opbouwde. In mezelf nam ik een soort gedaantewisseling waar. Ik groeide en groeide, werd steeds transparanter totdat ik het gevoel had dat ik onzichtbaar was. Een deeltje van mij wilde stiekem even checken of dat echt zo was maar ik besloot daar geen gehoor aan te geven; dáár ging het nu niet om!

Aan de ene kant naast mij hoorde ik hoe de grote Lichtwerker uit Ierland op zijn sjamanentrom stond te drummen. Aan de andere kant was Christine haar native song aan het afronden (zie deel VI). Zij was uitgelaten, riep “This is a celebration!”. Ze was echt al aan het feestvieren met de Meesters.

Maar ik was in diepe concentratie en voelde dat ik ergens naar toe geleid werd. Van het één op andere moment stond daar ineens een heel indrukwekkend mannelijk Lichtwezen in het midden van de kring. ‘Hey!’ ging het door me heen, ‘die zat vorig jaar op de troon in de Hagar Qim-tempel!’

Het goddelijke mannelijke en vrouwelijke

Toen wist ik nog niets van Malta, maar al voelend in die tempel bleef ik ergens aarzelend stilstaan. Ik kon niet verder, omdat ik eerst toestemming moest vragen aan de reuzengrote man die ik op de troon meende waar te nemen. Toen ik vroeg wie hij was, hoorde ik ‘Poseidon’. Ik stond aan de grond genageld, want ik wist dat hij de ‘Goddelijke regent van Atlantis’ was (zijn Atlantische naam is Ashuara). Ik wist dat hij ook een vrouw had, maar ik voelde haar daar niet.

Zijn vrouw, Ashtatara, werd ook wel de Godin van Atlantis genoemd. Ze representeerde het goddelijke vrouwelijke dat één wordt met de Aarde. Rondom het ondergrondse Hypogeum op Malta zijn veel beelden gevonden van haar. Haar volheid en rondingen staan voor de overvloed van de Godin en van Moeder Aarde. Haar slapende positie wijst enerzijds op het goddelijke vrouwelijke, dat zich een tijd moest terugtrekken en ontkend zou worden. Anderzijds geeft ze aarding en verinnerlijking aan die we nodig hebben voor ons proces van ontwaken.

Later vertelde Francis mij dat de Hagar Qim tempel inderdaad in Atlantis het hoofdverblijf van Ashuara is geweest (deze tempel is nog steeds het portaal dat verbinding geeft met vele andere Galactische volkeren). Dat gaf me het vertrouwen om mijn waarnemingen nog serieuzer te gaan nemen, en via deze artikelen de boodschappen vanuit de Crystal City door te geven.

De kristalwezens verwachten ons

De Hagar Qim tempel ligt iets landinwaarts, aan de zuidkust. In het verlengde van het kristallen grid dat daaronder loopt ligt de Mnajdra tempel, aan de kust. Van daaruit loopt het kristallen grid door zee verder richting Filfla, het bijzondere eilandje (zie deel VI). De Crystal City is dus meer een Crystal Land, en strekt zich veel verder uit voorbij Malta! Tussen Comino en Gozo bevindt zich (onder water) een andere ingang van de Crystal City, via een reusachtige Albasten Tempel (die ik nog eens hoop te bezoeken). Als je met de boot overvaart kun je die energie al waarnemen; ik hing zelf steeds overboord daar, voelde en verwachtte dolfijnen te zien, zo’n pure energie.

In de zee bevinden zich nog steeds kristallen tempels en andere heiligdommen, die als de mensheid er rijp voor is ontdekt en in ere hersteld zullen worden. Net als in Atlantis zullen we weer frequent gaan samenwerken met de kristalwezens in die tempels, die ons opnieuw van zulke zuivere, helende en revitaliserende energieën zullen gaan voorzien. Alleen zal er deze keer geen misbruik meer van gemaakt kunnen worden; iemand die ze niet vanuit Liefde wil inzetten krijgt eenvoudigweg geen toegang tot deze kristalenergie.

Eenwording van onze Lemurische en Atlantische delen

Al mijn aandacht was gericht naar de imposante reus die in het midden van onze kring stond. Het was een grappig gevoel dat ik op ooghoogte met hem was, nu ik mezelf zo veel groter voelde.
Ik vroeg wie hij was. “Ashuara”, zei hij. Hij verwelkomde ons heel hartelijk bij de Crystal City, alsof we een soort ere-gasten waren. Toen kwam (zweefde) hij mijn richting uit. Hij was totaal licht, etherisch, en toch ‘zag’ ik dat hij zijn arm naar me uitstrekte. Hij liet me een symbool zien dat me raakte, maar ik kon het op dat moment niet duiden. Tijdens de busrit terug naar ons hotel tekende ik het op een papieren zakdoekje om het niet te vergeten (en later in mijn schrift):

Het woord Completion (voltooiing) kwam pas tijdens de terugvlucht binnen. Het was alsof Ashuara me een aantal dingen wilde zeggen, in dit symbool vervat. Ik voelde een cirkel van heelheid, met het ‘oog van God’ erin, dat ons allemaal ziet zoals we werkelijk zijn. Het vrouwelijke en het mannelijke zijn er beiden in vertegenwoordigd; ze zijn omhuld, verbonden en in balans. Het duidt tevens de eenwording van al onze Lemurische en Atlantische delen aan.

Het symbool was als een verbindend schild van Licht tussen ons in, ik voelde hoe Ashuara tot mij begon te spreken:

“I honor your Divine Being.
Bring in the Christ Light … (lange pauze)
Bring in the Christ Light … (lange pauze, hij gaf me tijd om me er nog meer mee te verbinden, en erkenning te geven aan dat we echt daar stonden en dat hij deze woorden doorgaf)
Bring in the Christ Light!

Now bring in the Cosmic Light … (ik voelde hoe ik nog dieper open ging)
Bring in the Cosmic Light …
Bring in the Cosmic Light!”

Het was een soort ‘Divine Order’ en tegelijkertijd bevestigde en bekrachtigde het mijn I AM. Ik bedankte hem, en terwijl iedereen om me heen al in beweging kwam was ik nog even niet in staat om mijn ogen open te doen. Dit moest eerst even indalen. Ashuara was niet weg, de verbinding bleef totdat ik mijn lichaam bewoog, en me innerlijk focuste op een plek boven op de rots om met Vincent samen te gaan mediteren.

Confrontatie met zelftwijfel

Met ons gezicht in de richting van de zee werd mijn aandacht naar een heuvel getrokken en ik voelde een verbinding komen met het Moederschip van Mu. Ik herkende de druk bovenop mijn schedel, die meestal verbinding aankondigt met hogere Lichtwezens. Er kwamen Lemuriërs om ons heen staan om ons te begeleiden naar de ingang van de Crystal City.  Toen ik dit achteraf met Vincent deelde, bleek hij dezelfde ervaring te hebben gehad.

Maar toen. Ineens begon mijn vertrouwen te wankelen. Het was alsof me een spiegel werd voorgehouden, die me al mijn delen toonde die nog in dualiteit vast zaten. Oef, wat een twijfel kwam er omhoog. Hoewel ik weet dat die oud is, zat ik er ineens weer middenin.

De Meesters spreken

Ik opende mijn hart voor dit deel van mezelf en meteen werd ik ingestraald door een enorme zachtheid. Ik hoorde (ik zet het hier in het engels, precies zoals het binnenkwam):
“Don’t deny who you are. Trust, trust, trust.
Don’t doubt the messages that you will receive, otherwise we can not work through you.”

Ik vroeg:”Who is ‘we’?”
“We are the Forgotten Masters, working with the Ascended Masters. We ask you to trust, stay open and BELIEVE.”

De woorden drongen diep tot me door. Ineens doorzag ik hoe oud en totaal overbodig hier elke vorm van twijfel was. Er kwam een vastberadenheid binnen om nooit meer te twijfelen aan wat ik voel en me niet meer te laten afleiden.

***

Volgende week kun je o.a. lezen hoe we door twaalf Meesters in de Tempel of Rejuvenation worden verwelkomd. Dat is tevens het laatste deel! Vorige delen gemist? Zie hier:
Deel I
Deel II
Deel III
Deel IV
Deel V
Deel VI