Obstakels op de weg naar binnen

Het is één grote, intense reis naar ontwaken en bewustwording, die we met velen aan het maken zijn! Veel van wat er tijdens dit avontuur in ons leven verschijnt is niet direct te verklaren. Inmiddels zijn we gepokt en gemazeld, we laten ons niet zo snel meer als vroeger uit het veld slaan (een toepasselijke uitdrukking trouwens, in dit verhaal ). Maar wat als we voor ons gevoel te lang moeten wachten op datgene dat we graag naar ons toe zien komen, of zelf willen manifesteren? Wat als ons brein daardoor maar overactief blijft, en ons vele nachten uit de slaap houdt?

Hoe graag iedere Lichtdrager ook zo rechtstreeks mogelijk naar de eigen Lichtkern wil; soms is er een enorme ‘omweg’ nodig om daar uiteindelijk bij te kunnen komen. Sinds de Leeuwenpoort van 08-08, versterkt door de 09-09 portaaldag, is het mentale lichaam bij een groot aantal mensen hyper en overactief. We zijn een hardnekkige ‘tussenlaag’ aan het ontdekken, met de bedoeling om onszelf van alle overbodige velden van lagere frequenties te ontkoppelen!

Deze laag is een overleeflaag die zich eeuwenlang in ons mentale lichaam heeft opgebouwd. Hij resoneert met miljarden andere overleeflagen uit collectieve velden waar we mee te maken krijgen zo gauw we de buitenwereld betreden. Die lagen zijn gevuld met eindeloos doorgaande gedachtenspiralen die ons ego in stand houdt. Onder al die spiralen ligt een oeroude paniek over de verloren Bronverbinding, over het verloren Paradijs waar we nou juist steeds sterker naar verlangen. Vanuit de paniek dreven we weg van de magie, van de liefde, van het vertrouwen en van de goddelijke aantrekkingskracht van ‘het goede’.

Vanuit de overleeflaag reageert het ego door zichzelf over-verantwoordelijk te voelen voor… Het wil alles wat niet stroomt regelen, deblokkeren of verwijderen. Het schaamt zich stilletjes en voelt zich schuldig omdat het ervan overtuigd is dat hij of zij zelf, en het zelf gecreëerde leven van nu, nog niet zijn zoals ze zouden ‘moeten’ zijn. Moeten, moeten, moeten…

Dit kan wéér vragen oproepen zoals ‘Wat zie ik over het hoofd? Doe ik iets fout?’ Maar dat is een oude route die voor Lichtdragers niet meer werkt. Het beste wat je kunt doen is jezelf liefdevol gerust te stellen met de waarheid dat je nog niet alwetend hoeft te zijn Bovendien bereik je weer een volgend stadium van overgave; niets meer met het ego willen vasthouden.

LIeve Lichtdrager, je bent op weg naar je oorspronkelijke, authentieke gevoelslaag waarin alleen maar overgave, rust, liefde en wijsheid zijn. Het is die laag die zich om je heen gevormd had toen je de Bron verliet; de laag waarin je de het Licht van de Levenskracht zelf kunt ervaren. Het is een veld van goddelijke frequenties dat jou miljoenen jaren lang op aarde gedragen heeft; het was de bedding van de Goddelijke Moeder waarin je altijd weer thuis kon komen.

Achter de eeuwenoude disharmonie en chaos vanuit de collectieve velden, in het altijd ‘aan moeten staan’, in de overspanning en verkrampingen van ons ego dat altijd op de hoede moet zijn kun je die liefdevolle bedding vinden van het eeuwige Zijn en van het onsterfelijke Leven zelf.

Besef maar dat je daar naar op weg bent

Terwijl ik met deze woorden vanochtend opstond, was het onderstaande gedichtje het eerste wat ik zag toen ik mijn laptop opende:

Te midden van de haat ontdekte ik dat er in mij een onoverwinnelijke liefde schuilde

Te midden van de tranen ontdekte ik dat er in mij een onoverwinnelijke glimlach zat

Te midden van chaos, ontdekte ik dat er in mij een onoverwinnelijke kalmte heerste

Ik besefte, door dit alles heen, dat…

Te midden van de winter ontdekte ik dat er in mij een onoverwinnelijke zomer heerste.

En dat maakt mij blij

Want het zegt dat, hoe hard de wereld ook tegen mij aan duwt, er in mij iets sterkers schuilt – iets beters, dat terug duwt

(Albert Camus)

***