VERLOREN ZIELENDELEN NAAR HET LICHT MEENEMEN

Waar het Licht van de Bron nog amper toegelaten werd namen de vernietigende krachten van het duister toe. Het hart moest zich wel afsluiten en begon te verstenen of bevriezen; liefde was niet langer voelbaar en het werd één grote lijdensweg voor ieder gevoelig mens. Het werd oorlog, in onszelf en zowel op aarde als elders in het universum waar dualiteit toegestaan was. Leven in lagere dimensies betekende één groot gevecht om jezelf en je naasten overeind te houden. Oog om oog, tand om tand.

In het meest verdichte deel, waar het bewustzijn het meest vernauwd was, raakten de geïncarneerde zielendelen van ons de Weg kwijt. Het lijkt nu, voor ons, onwaarschijnlijk, maar toch kozen we als ziel bewust om ook de meest gruwelijke ervaringen ‘aan den lijve’ te ondervinden. Beestachtige en traumatische levens waarin we verleid werden en verward raakten door valse beloften. Het was de dualiteit ten top; goed stond recht tegenover kwaad dat ons de verbinding met het Licht leek te ontnemen. Want alleen als je als ziel het diepste donker hebt leren kennen, kun je er in volgende levens bestuurskracht over ontwikkelen, zodat je niet opnieuw van jouw Bronverbinding zou wegdwalen maar juist in de opwaartse spiraal naar het Licht zou blijven.

Daarna volgden levens waarin we eerst ‘bij moesten komen’. We hadden tijd nodig om onszelf en anderen opnieuw te leren vertrouwen. Als het Licht ons dan naderde, moesten we leren onderscheiden wat vals, koud Licht was dat bezit over ons wilde krijgen, of wat liefdevol Licht was waarin een oprechte hartewarmte en waarachtigheid voelbaar waren. Na Atlantis hebben we een aantal van dat soort herstel-levens nodig gehad, en ook na levens in Holocaust-achtige settingen.

Ik spreek uit ervaring, want ik heb in dit leven vele jaren nodig gehad om over mijn Auschwitz-ervaringen heen te groeien en überhaupt op aarde te durven zijn. Voordat ik in dit huidige leven incarneerde, heb ik een heel kort tussenleventje gehad waarin ik als oefening eerst alleen een afdaling naar de aarde heb gemaakt om me weer met een fysiek lijf te kunnen verbinden. Ontelbaar veel sessies waren er nodig om zelf Licht te kunnen brengen in die oude traumavelden, zonder dat ik er emotioneel weer helemaal in verstrikt raakte. Maar uiteindelijk lukte het en begreep ik ook waarom ik voor dat leven daar gekozen had! Ik kon mijn eigen zielendelen uit de Hel bevrijden en dat is precies wat we allemaal aan het leren zijn!

Tijdens de Stille Zaterdag is Yeshua naar de astrale werelden afgedaald. Hij heeft daar, als één onwankelbare bonk Liefde en Licht, talloze zielendelen geholpen om de Weg naar het Licht terug te vinden en hen uit hun gevangenschap in de mist te bevrijden. Toen was het bewustzijn van de mensheid nog niet groot genoeg om het zelf te kunnen. Maar dat is het nu wel!

In het eerste deel van de Paasmeditatie vertelt Jozef van Arimathea ons meer over Yeshua’s afdaling naar die werelden. Op een ontroerende wijze maakt hij de Lichtkracht zo voelbaar. Ik heb na afloop moeten huilen omdat de aanwezigheid van het Goddelijke Mannelijke zo voelbaar aanwezig was…

Je kunt de tweedelige Paasmeditatie ‘Leef je Onsterfelijkheid’ ontvangen:

Voor de Nederlands ingesproken en uitgeypte versie, klik HIER

Voor de Engels ingesproken en uitgetypte versie, klik HIER 
(betaling buiten Europa kan alleen via PayPal)

Hoe dan ook wens ik iedereen een hele verlichtende Stille Zaterdag toe, met golven van Liefde die oude pijn uit jouw hartchakra zullen laten smelten.