stone circle sunrise-938998_1920.jpg pixabay

Een liefdevolle rots in de branding zijn

Artikel geplaatst in:

Vakantie van processen?

Als de zon ons heerlijk verwarmt, is het gemakkelijker om onszelf te openen. Het licht trekt ons naar buiten, we zijn energieker dan in de herfst- en wintermaanden, en de nieuwe, frisse schoonheid van de natuur om ons heen maakt dat we via onze zintuigen meer gevoed worden.
En als we dan ook nog vakantie hebben, valt er heel wat te genieten. Zeker de hoogsensitieven onder ons knappen vaak op in de zomer, omdat we veel meer licht, warmte, geuren en kleuren kunnen ontvangen die ons herinneren aan waar we vandaan komen. Zo gauw de zon weer schijnt, begint onze wereld weer een beetje te lijken op een Thuis, waar we ons gevoed, geborgen en geliefd weten. Een Thuis, dat we in ons binnenste nog wel kennen, maar al vele aardse levens lang onbewust gemist hebben.

Toch gaan onze innerlijke processen gewoon door, zon of geen zon. Soms zouden we de delen waar we innerlijk mee worstelen liever thuis willen laten, maar ze gaan maar al te graag mee op vakantie; wie weet dat dat iets doorbreekt. Steeds meer mensen kiezen dan ook bewust voor een combinatie; èn een verblijf op een mooie, voedende plek, èn ruimte voor contemplatie, inkeer en innerlijke groei.

Veel mensen zitten in een overgangstijd tussen oud en nieuw in. Sommigen zijn uit oude banen of relaties gestapt (of gezet), omdat helder werd dat deze vormen het moeten, presteren, overleven, verdienen, uitleveren of overheersen nog in ons in stand hielden. Anderen lopen met de ziel onder de arm en verblijven in een soort niemandsland; het oude klopt niet meer, maar het nieuwe is nog niet voelbaar, tastbaar of zichtbaar in de vorm.
Als je dan als thuisblijver veel vrolijke vakantiegangers uitgezwaaid hebt en alleen achter blijft, kan de vakantietijd je zwaar op je dak vallen. Juist dan, als iedereen naar buiten gericht is vanuit de horizontale verbinding met de zonnige wereld om zich heen, kun je jezelf behoorlijk tegen komen als je alleen zit, zonder vrolijke plannen of ander houvast.

Toch is de leegte een heel zinvolle fase. Als je je met lege handen, en een niet-weten wat de toekomst je zal brengen, innerlijk kunt overgeven, dus voorbij je persoonlijkheid durft te gaan die zich graag vast houdt aan ‘alles onder controle’, kun je diepe ontmoetingen krijgen met andere delen van jezelf. Met zo veel zomers licht om je heen, kán ook innerlijk alles aan het licht komen, mits je daar zelf toestemming voor geeft. Juist in de lege dagen ontdek je je neigingen om oude patronen te herhalen, dingen naar je hand te willen zetten en het niet-weten op te vullen met rationele houvasten en actie.
Maar wat als je nou eens niets doet en je over geeft aan wat er is, en misschien wil ontstaan?
Onze ziel wil niets liever dan volgen wat er innerlijk is en mogelijk aangereikt wordt, zodat ze kan doorgaan met opschonen en transformeren, om weer een stap dichter bij onze Essentie te komen.
Hoe rustgevend is het dan, als je in jezelf een rots in de branding ontdekt, waarop je kunt landen, kunt ankeren en kunt zijn met wat er is. De rots is een fantastische plek om je hogere Zelf te ervaren; van daaruit kun je goed schouwen naar wat er allemaal in je rondwaart aan emoties, neigingen en gedachten van je lagere Zelf.

Angst of Liefde

De afgelopen herfst- en wintermaanden hebben ons innerlijk al flink opgeschud. Bij de één werden er oude zekerheden op losse schroeven gezet, en bij een ander dienden zich op emotioneel of energetisch niveau pittige processen en/of nieuwe lagen aan. In de kern zitten we collectief in een krachtig ‘Now or Never‘, zowel in ons kleine persoonlijke leven, als ook op wereldniveau.
Er gaat bijna geen dag voorbij, of er gebeurt wel weer iets wat ons raakt. Het spel tussen licht en duister wordt steeds extremer uitgespeeld, en om niet mee te gaan in deze chaos hebben we een eigen, innerlijke rots van wijsheid en vertrouwen nodig.
De Lichtwereld leidt ons heel bewust naar de belangrijkste keuze ooit: Wordt het angst, of wordt het Liefde?
Gaan we gehoor geven aan de innerlijke roep van ons hart en onze ziel?
Gaan we liefdevol zorgen voor, en luisteren naar de innerlijke behoeftes van ons lichaam?
Gaan we onze innerlijke saboteurs in het licht zetten, om onszelf uit de oude ketenen van het verleden te bevrijden?
Gaan we ons Goddelijke Zelf weer toelaten in onszelf?

Zwaarheid of waarheid op de rots

Het hoeft niet allemaal zwaar te zijn, of stroef te gaan. Het is onze persoonlijkheid, die zich vaak verliest in de golven, en zich met de processen gaat bemoeien vanuit angst, ongeduld en overleef-gedrag. Deze lagere delen maken dat de transformatieprocessen zwoegerig en zwaar worden, doordat ze hun lagere wil en oordeel erop zetten. Zoals “nou moet het maar eens over zijn”, of “wat zwak zeg, kan ik dit nou nog niet”, of “ik geloof er niet meer in”. Ook blijven ze zich verbazen over hoe vaak dezelfde items langs kunnen komen, “want ik heb daar al zo vaak aan gewerkt”.
En ze blijven je vooral graag wijs maken dat je er zo eenzaam, alleen en ongezien mee moet rondlopen.
Hoe vaak zich iets lastigs wil aandienen in jou, hoe veel pijn er ook wil vrijkomen; vanaf de eerste seconde dat het mag gaan stromen, komt ook meteen de Liefde binnen die je vanuit deze delen in jezelf zo gemist hebt.

Alles wat er per moment in jou aanwezig is kan jou ondersteunen op de weg naar je Goddelijke Essentie. Ga maar op je rots zitten als het moeilijk wordt, laat maar waar zijn wat er is, en je zult de hulp uit de Lichtwereld ontdekken bij elke stap waarmee jij jezelf laat bevrijden. Het is echt een kwestie van overgave: let go and let God, om weer contact met de innerlijke leiding te kunnen voelen.
Veel oude patronen of gedachten die je lang hebben dwarsgezeten, worden nog in stand gehouden door persoonlijke saboteurs. Onze zorgelijkheid en ons gezwoeg zijn meestal het gevolg van een geschaad vertrouwen van onze saboteurs, die ons het oude verhaal vertellen over waar het ooit mis is gegaan, en ‘dat het toch nooit meer goed komt’. Waar we door anderen, of door onszelf in de steek zijn gelaten en het vertrouwen zijn verloren, dat er hoe dan ook altijd voor ons gezorgd wordt.

Verloren en zoek geraakt

De verhalen die er nu uit onze dieptes tevoorschijn komen zijn steeds fundamenteler, heftiger, traumatischer en pijnlijker. Dat geeft alleen maar aan hoe veel meer bewustzijn en draagkracht we al ontwikkeld hebben, waardoor we niet meer terugschrikken voor die delen van onszelf. Zij zijn verbonden met heel oude levens uit het begin van onze incarnatiecyclus, en komen tevoorschijn omdat wij nu voldoende bewustzijn hebben ontwikkeld om ze te kunnen ontvangen en doorvoelen.

In de tijd van Mu, Lemurië en het Gouden Tijdperk van Atlantis waren we nog één met de Goddelijke Bron. We leefden in harmonie met de hele schepping, er was alleen maar hogere dienstbaarheid, er was alleen maar Liefde. Er was nog geen individueel gericht bewustzijn; angst en macht bestonden gewoonweg nog niet. Het leven op Aarde was zoals wij ons het leven in het Paradijs voorstellen.

Velen van ons hebben levens gehad waarin we als Priesters en Priesteressen volledig afgestemd waren op het Goddelijke. We waren groots; niet vanuit ons ego, maar vanuit onze Goddelijke vermogens, die we onvoorwaardelijk hebben ingezet ter behoud van de prachtige wereld op aarde. We kenden nog geen verdichting, eigenbelang, macht, gevaar of valse goden. Maar toen de dualiteit zijn intrede deed, en toen collectieve belangen aan de kant werden gezet voor persoonlijke belangen, kwam de onveiligheid vanuit de meest onverwachte hoeken op ons af.
Daar waar we toen ineens met bedrog, verraad en liefdeloosheid te maken kregen, zijn we ons rot geschrokken en zijn de wonden er diep ingeslagen.
Daar zijn we losgeraakt van de vanzelfsprekende, en de moeiteloze verbinding met onze Goddelijke delen. Daar zijn we collectief de kolkende golven van afscheiding en duisternis in geduikeld, en hebben we honderden levens geleefd om alle mogelijke varianten te doorleven en ervaren.

De shock van de ‘Val uit het Paradijs’ dient zich momenteel heel fysiek in onze onderste drie chakra’s aan. Deze wonden vragen momenteel terecht om jouw eigen zachtheid, Liefde en onverdeelde aandacht. Deze delen, die zo’n gemis in zich dragen, en intens kunnen verlangen naar ware Liefde, voelen zich vaak zo klein, eenzaam en verloren. Ze zijn ook de moed en het vertrouwen kwijtgeraakt, dat ze ooit nog gevonden zullen worden, of dat er werkelijk van hun gehouden kan worden, want ze voelen zich meestal niet ‘de moeite waard’.
Ze hebben eigenlijk maar één ding nodig, en dat is de onvoorwaardelijke, rotsvaste belofte die we zelf aan hen moeten geven:
“Ik ben bij je, en laat je nooit meer in de steek.”

Het Paradijs op Aarde herstellen

Hoe meer we bewust voor Liefde kiezen, en hoe meer we de vragen waar we geen antwoord op kunnen vinden in handen van de Lichtwereld leggen en ons overgeven aan wat er ook maar binnen wil komen, des te meer vertrouwen we weer terug krijgen in de meest waarachtige, maar ook de meest mooie, liefdevolle en krachtige versies van onszelf. We worden vanuit onze persoonlijkheid weer één met wie we ooit waren. Laag voor laag kunnen we alles, wat nog aan de dualiteit kleeft, bevrijden en her-verbinden met ons hogere en Goddelijke Zelf.
De vele persoonlijke kwaliteiten, die we ontwikkeld hebben in al die levens, en de oorspronkelijke hogere vermogens (die men in onze tijd nog vaak paranormale vermogens noemt) kunnen we dan weer als scheppende krachten gaan inzetten, vanuit een hogere dienstbaarheid aan het grote Goddelijke plan op Aarde.

Wij zijn de helden die er voor gekozen hebben om juist nu, in deze extreem roerige tijden, op Aarde te zijn, en vanaf onze eigen stille rotsen ons innerlijke werk te doen, zodat we onze lange incarnatielijn kunnen opschonen.
Dat lijkt misschien onbegonnen werk, maar als je éénmaal weer de eenheid met jouw Goddelijke Zelf gevoeld hebt, zul je die verbinding nooit meer vergeten. In die verbinding kun jij alles aan, en alle verloren delen van jezelf weer (laten) opnemen.

Steun ontvangen

We kunnen nog heel wat kosmische downloads, energetische boosts en zonnevlammen verwachten in de komende maanden. Zij dienen maar één doel, en dat is om ons onophoudelijk te blijven herinneren aan dat we in onszelf zullen vinden wat we zoeken. En dat zijn hele waardevolle en blijvende vondsten!
Als je het gevoel hebt te verdrinken in de golven om je heen, schroom dan niet om een betrouwbare en vooral een ervaren therapeut te bezoeken. Een goede therapeut heeft de meeste eigen persoonlijke delen al getransformeerd en geheeld, en zal jou niet afhankelijk maken van zijn of haar anker (of waarheid of wijsheid), maar jou je eigen anker laten voelen, je bemoedigen en je het vertrouwen geven dat het waar is wat je hoort en voelt, op je eigen veilige rots in de branding.
Of bezoek een bewuste, en gelijkgestemde vriend(in) waar jij helemaal jezelf kunt zijn, en met wie je Licht kunt laten schijnen op waar je innerlijk zit.
Neem wat je voelt echt serieus, blijf luisteren en gehoor geven aan de boodschappen van je lichaam. Ons lichaam draagt alle coderingen in zich die met onze Goddelijke afkomst te maken hebben. Zij zal ons naar een Meesterschap leiden dat niet op macht, maar op Liefde gebaseerd is. Door van moment tot moment trouw te blijven aan wat je innerlijk voelt, nader je jouw altijd aanwezige ware Zelf, kun je ontmaskeren wat ertussen is gaan staan, en stem je je leven weer af op de Waarheid van het Nu.

We staan op de drempel naar een nieuwe wereld. Wat er aan de andere kant van de drempel op ons wacht, blijft verborgen zo lang als onze persoonlijkheid het nog vanuit onze oude, kleine denkbeelden wil invullen, en het op oude schijnzekerheden wil baseren.
De grootsheid vinden we niet meer in de aardse materiële wereld, maar in de aanwezigheid van onze eigen Hogere delen.
We hebben ieders vertrouwen, overgave en toewijding daaraan nodig om de poorten naar de nieuwe wereld open te kunnen laten gaan.

Let the sun shine!

De zon van jouw Goddelijke Zelf zal steeds krachtiger gaan stralen vanaf jouw rots. En welke oude wolken er nog voor zullen schuiven; steeds sneller zul jij je weer herinneren, maar ook kunnen erkennen en voelen dat jij niet de wolk bent, maar de zon. Met elke wolk die jij voor de zon kunt weghalen geef jij jezelf, maar ook de mensheid een cadeau. Want daarmee breng je meer licht in het collectieve veld, en draag je bij aan het bewustzijn en het innerlijke weten dat we met het laatste stuk bezig zijn van de enorme reis door de dualiteit en het donker.
Jij bent nodig, om vanuit jouw eigen stukje heilige land al jouw verbindingen met hogere Liefde, Kracht, Wijsheid en Licht weer toe te eigenen, en jouw unieke zon te laten schijnen. Wees die rots in de branding, te midden van alle geboortegolven naar de Nieuwe Wereld … ♥