Wat worden we momenteel uitgedaagd in ons dagelijkse leven! De keuze om innerlijk te ontwaken maakt dat we met grote krachten te maken krijgen, die om een totale overgave vragen aan het hogere plan voor ons leven. Vanuit de verbinding met hogere dimensies worden we liefdevol en zorgvuldig geleid naar de innerlijke opstanding van ons Lichtlichaam.
Daarbij worden de meest extreme polariteiten in onszelf blootgelegd. Vanuit het hoogste licht kunnen we ineens met diepe donkere stukken te maken krijgen. Het hoort allemaal bij het proces van sterven en opnieuw geboren worden.
Ons Lichtlichaam wordt ‘aangestuurd’ door ons Goddelijk mannelijke en vrouwelijke Zelf. Wij hebben hun begeleiding hard nodig om onszelf te kunnen bevrijden uit een lange, vicieuze cirkel van lijden en karma.
Een nieuw Paradijs op aarde
Vanuit een nog hoger perspectief bezien worden we voorbereid om een nieuw Paradijs op aarde te kunnen gaan creëren. Lemurië was een periode waarin we binnen de vijfde dimensie op aarde leefden. Elk mens draagt in het Hart herinneringen aan hoe dat Paradijs eruit heeft gezien.
Het was stralend van vrede, bezieling en overvloed. Als een groot baken van Licht leiden deze herinneringen ons innerlijk naar hogere Liefdesvelden terug. We hebben daar de volledige beschikking over onze authentieke, zuivere scheppingskrachten. Dat zijn de krachten die aangesloten zijn op Goddelijke Wijsheid, Waarheid en hogere dienstbaarheid.
Je zou kunnen zeggen dat we dan vanuit een volledig ontwaakt bewustzijn kunnen leven; vanuit onze Goddelijke oerstaat van onschuld en onvoorwaardelijke Liefde voor onszelf, elkaar en de aarde.
Opstaan in de vijfde dimensie
De opstanding in het Paasverhaal gaat over het weer ontwaken in de vijfde dimensie. Voordat het zo ver is dat we zo’n vijfdimensionale leefwereld om ons heen kunnen manifesteren, zal ze eerst binnen in onszelf in moeten dalen.
Natuurlijk doet iedereen het op zijn eigen wijze en in een eigen tempo. De één is er wat sneller bij dan de ander. Daar zijn altijd goede redenen voor, ook al zien of begrijpen we die nog niet meteen. De mannelijke weg gaat meer via het inzicht en het begrijpen. De vrouwelijke weg gaat vooral via de intuïtie en het voelen.
Maar waar we veertig jaar geleden nog gniffelden om een magnetiseur of medium, vind je nu in bijna elk dorp of stad in Nederland wel ‘spirituele praktijk’-bordjes op de deur. Het collectieve ontwaken gaat als een sneeuwbaleffect door de wereld.
Spirituele groei
Als we het diepe verlangen naar de Bron voelen en toelaten, naderen we onze eigen hogere delen. Vaak gaat dat gepaard met een trigger of een crisis. Daardoor ontmoeten we tegelijkertijd de delen in onszelf die zich nog gewond voelen door de afwezigheid van Liefde en bewustzijn. Zij leiden ons meestal terug naar oude wegen van karma uit vorige levens.
De weg door deze donkerte heen is lang, en alles behalve gemakkelijk. Het is een weg van hechten aan, en vervolgens weer onthechten van alles wat aards, duaal en materieel is. In dat proces vlechten we de Goddelijke Geestkracht door elk deel van ons menselijke zijn heen.
Alleen de diepste roep in ons Hart, dat het verlangen draagt naar God of naar de Bron, is sterk genoeg om alle tegenwerkende stemmen van onze persoonlijkheid tot zwijgen te kunnen brengen. Alleen de diep gewortelde heimwee zal ons kunnen aanzetten om de zoektocht naar ons eigen Licht dwars door het donker en de pijn heen vol te houden.
Ons eigen kruis dragen
Het ego zal zich echter tot de laatste snik blijven verzetten tegen het proces van sterven en herboren worden. Toch hebben we allemaal ons eigen kruis te dragen en alle weerstanden van het ego te overwinnen.
In het dagelijkse leven betekent het dat we regelmatig met lege handen en voor een niet-weten komen te staan. We raken in situaties gevangen die ons machteloos doen voelen, omdat we ze vanuit onze persoonlijkheid zelf niet opgelost krijgen.
Ons Hart weet vaak wel wat het wil, maar het verstand kan daar vanuit angst of ‘praktisch realisme’ flink tegenin gaan. Regelmatig willen er intense emoties los komen, om ons uit oude verkrampingen te kunnen bevrijden.
Als we in oude egodelen lamgeslagen zijn kan het leven zinloos en onleefbaar voelen. Dan vinden we onszelf terug op de bodem van de put. Dit alles hoort bij onze kruisweg, die ons uiteindelijk zal leiden naar de opstanding van ons Lichtlichaam.
Uw Wil geschiede
Ruim 2000 jaar geleden is Yeshua tijdens de Pasen ‘door de dood heen gegaan, en weer opgestaan’, althans zo luidt het verhaal. Zijn levensverhaal geeft de innerlijke verlossingsweg van de stoffelijke mens weer. Met steun van Maria Magdalena, de Heilige Familie en de Essenen heeft hij het voor ons mogelijk gemaakt om een Lichtlichaam, ofwel een opstandingslichaam in onszelf te realiseren tijdens ons verblijf op aarde. Hij heeft de bewuste, volmaakte éénwording van geest, ziel en lichaam bereikt.
Zijn overgave aan ‘Uw Wil geschiede’ heeft hem vanuit de hoogst mogelijke Goddelijke dimensies tot in de diepste aardse duisternis op Gethsemane en Golgotha gebracht. Hij was de verbinding met zijn eigen Goddelijkheid en de Bron volledig toegewijd. Dat was in zijn tijd, waar het gemiddelde bewustzijn nog veel lager was, een nog veel grotere klus dan nu.
Maar hij doorzag de illusies van de dualiteit en de sterfelijke mens. Elk deel van hem, dat te maken kreeg met afscheiding en liefdeloosheid, heeft hij op weten te nemen in zijn onvoorwaardelijk liefdevolle en wetende, hogere Zelf. Zijn uiterlijke, fysiek sterfelijke delen zijn meer en meer doordrongen geraakt van zijn innerlijke, onsterfelijke Goddelijkheid.
Laat deze beker aan mij voorbij gaan
Yeshua’s kruisiging staat symbool voor de overgave aan het Goddelijke Plan en daarmee de dood van het ego. Velen van ons stevenen daar nu op af, of zitten er al midden in. En hoe dichter we bij de ‘beker des doods’ (die tevens de beker des Eeuwige Levens is) komen, des te sterker de tegenkrachten zich gaan roeren.
De diepste overgave aan het Goddelijke Plan vond plaats in de Tuin van Gethsemane. Tot drie keer toe vroeg Yeshua of hij er echt aan toe was om de beker van sterfelijkheid tot op de bodem leeg te drinken. Hij smeekte de Goddelijke wereld om hem niet in de steek te laten als hij door de dood heen zou gaan aan het kruis, zijn opstanding tegemoet.
Zijn vragen van toen zijn onze vragen van nu. “Is dit het echt, wat er van mij gevraagd wordt? Moet ik zo ver door dit lijden heen gaan? Kan ik deze weg wel vertrouwen? Hoe weet ik zeker dat ik het aan kan en deze Missie kan volbrengen? Blijven jullie wel bij me?”
Ooit hebben we allemaal af te dalen tot en met het punt waarop ons ego alles in hogerhand terug moet leggen. Zonder die overgave komen we niet op de wezensgrond van ons bestaan terecht. Alleen daar zal een mens zijn ware, Goddelijke Zelf kunnen ontmoeten. Immers: als het ego sterft, pas dan kan het Lichtlichaam opstaan…
De Tuin van Gethsemane
Voor de laatste beproevingen worden we naar de Tuin van Gethsemane geleid. Daar hebben we alles te offeren wat ons nog in onze eigen duale persoonlijkheid en in de derde dimensie gevangen houdt. Het is het volledige JA- zeggen tegen het Goddelijke Plan, waar het ego geen weet van heeft. Juist het niet-weten brengt ons ego oog in oog met onze eigen sterfelijkheid.
Laten we nog even kijken naar het lijdensverhaal van Yeshua, dat zo prachtig is weergegeven in de musical Jesus Christ Superstar. Wat een waarheid staat er op als hij zingt:
“I only want to say, if there is a way, take this cup away from me. I am not as sure as when we started … Then I was inspired, now I’m sad and tired … Could you ask as much from any other man? … God, Thy Will is hard, but you hold every card; I will drink your cup of poison.”
Daarmee zet Yeshua zijn laatste schreden op de weg naar totale overgave aan het Goddelijke Plan. De Missie kon volbracht worden waarmee zijn Opstanding gerealiseerd werd.
Verlangen en lijden tegelijk
Wij zijn allemaal ‘uit hoge Hemelen neergedaald’ en vervolgens gevangen geraakt in het rad van (weder)geboorte en dood. Hoe groter ons verlangen is naar bevrijding van het kruis en naar de innerlijke opstanding, des te heftiger de processen worden.
Ik schrijf dit niet alleen uit eigen ervaring. Ik ken veel Lichtwerkers en collega’s die in mijn ogen immens prachtig en krachtig zijn, en enorm veel Liefde en bewustzijn in zichzelf dragen. Hoe ‘ver’ of hoe ‘lang’ iemand ook op deze weg wandelt: nog altijd lijkt er een issue aanwezig te blijven dat onszelf nog aan het kruis gebonden houdt.
Om bij de Poort te kunnen komen hebben we het diepste lijden in onszelf te ontmoeten. Het lijden dat de pijn in zich draagt van de afscheiding van de Bron. Het lijden dat de tranen van het gemis huilt van de altijd aanwezige omhulling van onze Goddelijke Vader en Moeder.
De opstanding
Yeshua’s leven staat symbool voor de kruisdood van de persoonlijkheid en de opstanding van ons onsterfelijke Zelf. Zijn levensverhaal toont ons hoe we de gewonde delen van onszelf van het kruis kunnen afhalen, en dichter bij de Poort in ons Hart kunnen komen. Liefdevol leren we om te begraven wat er al die tijd tussen de Poort en onszelf in heeft gestaan.
Het is van een ongekende grootsheid hoe wij, ieder op een eigen unieke manier, collectief ontwaken. Velen van ons bewandelen voor een laatste keer bewust de kruisweg, wetende dat de opstanding aan het einde wacht.
Het hele universum kijkt vol verwondering toe en helpt onophoudelijk mee aan deze grootste Transformatie aller tijden, die zich hier op aarde aan het voltrekken is.
De opstanding ligt besloten in ons geboorterecht. Het is tijd om naar de Poort te gaan en onze handen in handen van de Lichtwereld te leggen, zodat we voorgoed naar onze Goddelijke grootsheid geleid kunnen worden.