Inwijdingen van Isis, Yeshua en St. Germain

Velen van ons hebben allerlei Inwijdingen ondergaan in vorige levens. Als je de innerlijke weg gaat zullen deze ook weer in je bewustzijn komen. Soms moet je daarvoor op reis, naar plekken waar die Inwijdingen plaats vonden. Tijdens onze reis werden er in Avallon, vlakbij de Basiliek van Maria Magdalena in Vézelay, hierover weer enkele sluiers opgelicht.

Dit is het vijfde deel van een serie artikelen met spirituele informatie die een rode draad toont in onze collectieve processen door vele eeuwen heen. Als je de vorige delen gemist hebt, kun je ze hier alsnog vinden: Deel I, deel II, deel III, en deel IV.

Aankomst in Avallon

We gaan weer even terug naar een donderdag in oktober. Terwijl Vincent en ik dichter in de buurt van Vézelay kwamen, voelden we allebei dat we eerst naar Avallon getrokken werden. Avallon staat in de boeken als een prachtig middeleeuws stadje dat nog helemaal de sfeer van weleer uitademt. Maar Avallon is veel meer dan dat. Tijdens de Keltische tijd heette het Aballo. Deze plek had een grote aantrekkingskracht op vele wijze zielen die bekend waren met de allerhoogste Inwijdingen, ontdekten we later.

Halverwege de middag kwamen we daar aan, met een lege maag. Dat is in Frankrijk niet zo handig, want de keukens van de meeste restaurants gaan na de middag dicht en pas rond 20 uur weer open. We probeerden het in twee restaurants die er nogal toeristisch uitzagen, maar ook daar kwamen we niet verder dan een mogelijke tosti.

Uiteindelijk belandden we in een klein zaakje met vier tafeltjes, puur-natuur-taarten, goede koffie en een schoon toilet. Al met al gaf dat ons genoeg energie om daarna het dorp in te kunnen stuiven, op zoek naar wat er op ons stond te wachten.

Liefdevolle Lazarus

Op een plattegrond zagen we dat er een kerk staat die gewijd is aan St. Lazare, ofwel de heilige Lazarus, die volgens de bijbel door Yeshua uit de dood zou zijn opgewekt. Of was dit ook één van de hogere Inwijdingen? Ik kom er later op terug.
Wow, wat een prachtige kerk, of liever gezegd: wat een bijzondere energie! Toen we de kerk naderden werden we al in een heel harmonieus veld opgenomen.

Aan de buitenkant staan prachtige gedraaide en bewerkte zuilen vol symboliek, zoals je die ook in the Rosslynn Chapel in Schotland kunt vinden. Deze kerk heeft niets zwaars of kerkelijks, integendeel. Ze is puurder en authentieker dan de meeste grote kathedralen, en de mannelijke en vrouwelijke energie zijn hier in balans.

Het was alsof de liefdevolle geest van Lazarus, de broer van Maria Magdalena, ons kwam begroeten. Zijn schedel zou hier aanwezig geweest zijn, of nog ergens verborgen liggen. In de kerk konden we daar geen informatie over vinden. Vincent ontdekte wel een oude plattegrond van de kerk waarop een crypte te zien was, met een trap er naar toe. Maar diezelfde trap was nu onbereikbaar; verdwenen onder een grote houten vloer voor in de kerk, doe over het hoofdaltaar is gebouwd.

We hebben nog even onder het kleed gegluurd dat voor het altaar op een rooster lag, en ja hoor: met de lampjes van onze mobieltjes erin schijnend zagen we dat er wel degelijk een crypte is. Mogelijk heeft zijn schedel daar gelegen, in een ouder bouwwerk dat zich nog onder deze kerk bevindt. Het is bijzonder wat men, bij opgravingen onder het hoogaltaar, heeft ontdekt: deze kerk is over een ouder heiligdom gebouwd dat gewijd was aan de ‘Notre Dame’. Daarvoor was er een nog oudere Druïde plek die voor Inwijdingen gebruikt werd. Geen wonder dat hier nu een energetisch veld is waar je elke dag wel even in wilt zijn.

Rite of the Sepulchre

Het verhaal van Lazarus drong pas later, na ons bezoek aan zijn kerk, dieper door. Het bracht mij bij de ‘Rite of the Sepulchre’. Al een aantal jaren hoor ik innerlijk op de meest onverwachte momenten deze woorden door me heen gaan. Na vele afstemmingen en een zoektocht op internet begreep ik dat dit te maken heeft met een heel oude Inwijdingsrite, die in Egypte bij de zesde van de zeven allerhoogste Inwijdingen hoorde.

Als de leerling de vorige vijf Inwijdingen met succes volbracht heeft, reist hij vervolgens drie dagen op eigen lichtkracht door alle sferen en dimensies heen. Ondertussen waakt er een Hogepriester bij zijn fysieke lichaam, zodat daar geen andere gasten met lagere bedoelingen hun verblijf van kunnen maken. Deze reis is niet zonder gevaren, want als eerste zal de Ingewijdene door de astrale sferen moeten reizen. Als hij daarbij uit de verbinding met zijn eigen lichtlichaam gaat, bijvoorbeeld door angst, zal hij een prooi worden voor de zo veel lagere krachten en machten die daar aanwezig zijn.

Het is vergelijkbaar met een bijna-dood-ervaring zoals wij die kennen. Deze ervaring neemt een bijzondere plek in bij onze huidige Inwijdingen. Maar dan is het de Lichtwereld die een veilige tunnel creëert, zodat de mens die uit het lichaam treedt beschermd door die tunnel door kan reizen naar het licht, naar de hogere sferen. In het geval van de Rite of the Sepulchre lijkt het ook alsof de Ingewijdene dood is. Maar in werkelijkheid is zijn lichaam in een soort slaapstand en verblijft hij in andere dimensies.

De Tonen van Isis

Wij denken dat Lazarus niet dood was, maar deze Inwijding heeft ondergaan in het bijzijn van Yeshua. Maria Magdalena is daarbij aanwezig geweest, om – en dit klinkt misschien gek, maar zo ervaren wij het wel – alvast te oefenen voor het moment waarop Yeshua van het kruis zou worden gehaald.

Tijdens zijn verblijf in de grot, in de tuin van Jozef van Arimathea, heeft Maria Magdalena voor het lichaam van Yeshua gezorgd. Zij maakte helende klanken die diep doorwerkten in zijn fysieke lichaam, terwijl hij in hogere dimensies verbleef.

Yeshua heeft de Tonen van Isis voor Lazarus geklankt. De Tonen van Isis zijn heilige frequenties die lang alleen door Hogepriesters ingezet mochten worden. Ze zijn via de Lemurische en Atlantische Tempels doorgegeven en in Egyptische Tempels gebruikt. Tijdens hun eigen opleidingsjaren in Egypte hebben Yeshua en Maria Magdalena er mee leren werken. Deze Tonen van Isis creëren een helende, hoge afstemming die een ankerpunt maakt voor Goddelijke velden. Daarbinnen zal de Ingewijde veilig verbonden blijven met zijn fysieke lichaam.

Maar dit alles kwam pas later bij ons omhoog, toen we in de namiddag in de hoteltuin in Vézelay van de herfstzon genoten. Verrast als we waren om in Avallon met Lazarus verbonden te worden; hier bleef het niet bij.

Ontmoeting met Yeshua

Vincent liep verder naar voren in de kerk van St. Lazare. Ik kan aan hem zien wanneer er iets gebeurt wat hem raakt. En dat was nu het geval. Ik volgde hem naar een aparte kapel die rechts voorin de kerk was. Hier hing weer een heel andere energie, maar ik werd minstens zo geraakt als bij het binnenkomen van deze kerk. Eerst zag ik een paar prachtige glas-in-loodramen. En toen stond ik ineens oog in oog met een Heilig-Hartbeeld van Yeshua.

Het beeld was puur, zonder opsmuk of tierelantijnen, en mogelijk zo groot als Yeshua als mens was. Zijn linkerhand staat uitnodigend uitgestrekt, met een open handpalm naar boven. Je kunt bijna zijn stem horen en de energie voelen waarmee hij zegt: “Kom maar”.

Met zijn rechterwijsvinger wijst hij naar zijn hart, dat opvallend rood gekleurd is. Er omheen zit een doornenkrans en aan de bovenkant heeft het een gelijkbenig kruis met vlammen (de ingedaalde Goddelijke geest) erboven. Het hart is ingebed in een kring van gouden stralen die zijn hele borstholte vullen. Dit is typerend voor een Heilig Hart. Als het Heilige Hart gewekt is, dan circuleert de Christus energie door de gehele borstholte. Een puurdere liefde bestaat er niet.

Het beeld is verder blanco, maar het is alsof Yeshua helemaal aanwezig is en je recht in de ogen aankijkt.

Gezegend

Ik barstte spontaan in tranen uit. Een week voordat Vincent en ik de ‘Heilige Hart Dag’ zouden geven, staan we ineens ook in oog met dit Heilige Hart beeld. Nadat we hem allebei eerst een tijdje woordeloos stonden aan te gapen, gingen we op een bank zitten die recht tegenover het beeld stond. Met de ogen dicht verdwenen we in onze eigen binnenwereld.

Het was alsof de Lichtgestalte van Yeshua zo uit het beeld naar ons toe gezweefd kwam. Hij verbond ons met ons eigen hart dat heel warm werd en in een ander ritme begon te kloppen. Toen ‘zag’ ik hoe hij zijn handen op onze hoofden legde en ons zegende. Ik hield mijn adem bijna in, zo heilig voelde dit moment.

Later, toen we weer buiten stonden, bleek dat Vincent exact dezelfde ervaring had gehad. Dit beeld zou nog veel voor ons gaan betekenen tijdens de groepsdagen.

Het museum en St. Germain

Vincent had op de plattegrond ook een Museum gezien dat onder andere de geschiedenis van Avallon toonde. Op de één of andere manier moest hij daar zijn. We zigzagden een beetje door de oude straatjes, onder de oude stadspoort door. Het museum bleek gesloten, en dat bleef het ook tijdens de twee dagen dat we er waren. We zijn er later nog twee keer naar toe gegaan, maar de deur bleef dicht.

Toch bleef het trekken. Pas toen ik thuis was en tijd had om het op internet op te zoeken, begreep ik waarom. Waar dit gebouw nu staat heeft ooit een Priester-opleidingsschool gestaan. Een Mysterieschool waar men twintig jaar als voorbereiding nodig had voor de hoogste Inwijdingen, gebaseerd op de oude kennis van de Kelten en Druïden. Later is de leerstof natuurlijk in een wat meer christelijk jasje gegoten.

Het voelde hier zo vertrouwd. Om de hoek zat een ‘Jeanne d’Arc College’. Dit was niet zo maar een schattig oud dorpje. Hier lagen voetsporen van vele heiligen. Ook die van St. Germain, opgestegen Lichtmeester van de Violette Vlam en Leider van het Aquarius Tijdperk! Hij heeft deze Mysterieschool bezocht, wellicht geleid. Het is geen toeval dat op de toegangspoort van dit museum twee bokalen met vlammen erop staan te prijken.

En dan te bedenken dat St. Germain in een eerdere incarnatie Jozef, de vader van Yeshua is geweest. Hij was ook Merlijn, de spirituele raadgever van Koning Arthur, en de fysieke onsterfelijkheid meester… Oh er viel nog zó veel te ontdekken, en we hadden nog maar één dag!

The Isle of Avallon in Frankrijk?

Maar goed, als je je van moment tot moment door je hart laat leiden, gebeurt er toch precies wat klopt. Het meest fascinerende van Avallon kwam ons later tegemoet. Toen we vanuit Avallon naar Vézelay reden, zagen we een oude binnenweg die onder andere naar het gehucht ‘Island’ leidt.

Laten er nou artikelen en boeken zijn geschreven waarin beweerd en ‘bewezen’ wordt dat de echte Nevelen van Avalon niet bij Glastonbury in Engeland zijn geweest, maar hier, in deze oude Druïde vallei. Avallon in Bourgondië staat genoteerd in oude geschriften van de vijfde eeuw; de periode waarin Koning Arthur geleefd heeft. Deze Koning is voor velen een mysterie gebleven, samen met zijn raadgever Merlijn en zijn Ridders van de Ronde Tafel. Wie weet lagen hier nog restanten van hun zoektochten naar de Heilige Graal?

Tijdens onze wandelingen door Avallon is er veel geopend en gewekt. Dat werd ons mede duidelijk toen we het franse Avallon en Island bij elkaar voegden; dan krijg je namelijk  ‘Island of Avallon’ … Deze beide namen zijn wél in oude geschiedenisboeken gevonden in verbinding met ‘Roi Arthur/Riothamus’, in tegenstelling tot het Britse Avalon, dat op geen enkele oude wereldkaart terug te vinden is.

We besloten om de volgende dag die oude binnenweg maar eens in te rijden. Wisten wij veel dat we zouden uitkomen op een oude Romeinse weg van Koning Arthur, waar later de Tempeliers over gegaloppeerd hebben!

Wordt vervolgd in deel VI