Waar Wijsheid en Liefde elkaar hervinden – Mars en Venus in relaties

Hoe meer licht, liefde, verbinding en vrijheid we in onszelf beginnen te ervaren, des te meer de krachten in ons bewustzijn komen die ons nog vasthouden in oude velden van duisternis, angst, afscheiding en macht die op eigenbelang gericht zijn. Deze polen tussen licht en donker zijn verbonden met Venus en Mars. Juist doordat we alle polen in onszelf steeds meer in het licht zetten, beginnen we ons te herinneren wie we ooit waren, en hoe we eigenlijk bedoeld zijn.

Als mens hebben we talloze keren meegemaakt dat onze Goddelijkheid verloochend, bespot, veroordeeld of ontkend werd. Ook hebben we, gedurende vele galactische en aardse levens, licht willen brengen in velden waar onvoorwaardelijke Liefde en Goddelijke Wijsheid ver te zoeken waren.

Vanaf het moment dat we ons geïdentificeerd hebben met duale, ‘lagere’ zelven zijn we in angsten en tekortkomingen gaan geloven. Terwijl de eenheid met het Goddelijke steeds moeilijker te voelen was, begonnen we steeds meer vormen van afscheiding te ervaren – afscheiding van de Bron, afscheiding van vele Geliefden – en raakte het vrouwelijke en mannelijke in onszelf uit balans. De splitsing tussen Venus en Mars heeft de gevoelens van afscheiding binnen onze relaties uitvergroot (zie ook deel I van dit artikel).

Het gewonde vrouwelijke

Het Venusiaanse vrouwelijke draagt diep in haar fysieke lichaam de pijn van het verlaten en weggeduwd zijn door het mannelijke. Onbewust verlangt het vrouwelijke in ons nog altijd naar de oorspronkelijke Liefdesvelden en heelheid zoals we die op Venus gekend hebben.

Na de splitsing tussen Venus en Mars ervoer het vrouwelijke zichzelf als niet langer compleet. Gaandeweg heeft zij de overtuiging van niet vervullend te zijn in haar aardse persoonlijkheid getrokken. De weerslag die dit op haar gehad heeft, heeft twee kanten opgeleid.

De niet geziene Godin

Enerzijds voelt het vrouwelijke zich (deels nog onbewust) als vernederd, minderwaardig en niet vervullend verklaard. Liefde verbond (en verbindt) haar altijd met haar Goddelijke Bron. Hoe pijnlijk is het dat zij nog denkt dat het mannelijke haar in de steek heeft gelaten ‘omdat ze niet zou voldoen’. Doordat die pijn steeds niet ten volle gevoeld kon worden is het in een vervorming gekomen en is ze gaan geloven dat ze zelfs voor God niet genoeg zou zijn.

Anderzijds is het vrouwelijke het mannelijke gaan manipuleren en gaan dwingen tot éénwording. Waar ze zich door het mannelijke onderworpen voelde, is ze vanuit de boosheid het patroon gaan omkeren. Het mannelijke heeft de schuld gekregen voor haar afscheidingspijn. Haar oude lading van boosheid kan bij de minste of geringste mannelijke actie tevoorschijn komen. Dan krijgt hij het over zich heen dat hij haar Goddelijkheid niet ziet noch erkent, en haar niet de aandacht geeft die ze verdient.

Daaronder zit een onbegrip voor zijn innerlijke scheppingsnatuur en haar oude overtuiging: “Wie ik ook word; ik ben nooit genoeg”. Waarmee zij denkt op nummer één te moeten staan, in plaats van de Bron, in het aandachtsveld van het mannelijke.

De mannelijke weg naar de duisternis

Het mannelijke veld van ontwikkeling, kennis en manifestatie heeft zich op Mars met een razende snelheid ontwikkeld. Het mannelijke diende zich los te maken van het magnetische veld dat het draagt. Hij kon niet anders dan gehoor en vorm gaan geven aan zijn uitgaande, elektrisch geladen energie en evolutionaire impulsen. Om het scheppingsproces vorm te kunnen geven moest hij zich wel (tijdelijk) afzetten tegen het vrouwelijke magnetische veld.

Hij is in allerlei galactische oorlogen beland. Hij heeft te maken gekregen met buitenaardse rassen die hem gouden bergen en macht beloofden. Deze enorme manifestatiedrang is op aarde ten tijde van Atlantis nog krachtiger en zichtbaarder geworden, juist in de materie. Doordat het zich van de geest van onvoorwaardelijke Liefde losgekoppeld had is het steeds verder afgedaald naar nog lagere bewustzijnsvormen.

De diepe wond die al eerder geslagen was werd alleen maar groter. De pijn als gevolg van de verdere afsplitsing moest worden verbeten, waarmee de gevoelsvelden nog verder ingekapseld werden. Als er een opening kwam vanuit het emotionele veld, was het meestal een extreme uiting van alles wat opgepot zat, tot vernietigende woede aan toe. Uiteindelijk kon het mannelijke zichzelf ook niet meer ervaren in de liefdeloze en scheefgegroeide schepping.

Ontwaken

Te midden van alle chaos stonden er mensen op die zichzelf tot Goden verklaarden. Zij meenden in alle ernst een superieur ras te moeten ontwikkelen (op Atlantis de Zonen van Belial, en in de vorige eeuw een herhaling daarvan o.l.v. Hitler) dat de aarde van de ondergang zou kunnen redden. Het heeft zich via de polariteiten tot extremiteiten voortgezet, totdat de grens van de duisternis bereikt was.

Het diepste duister maakt iets heel ouds in ons wakker: de drang tot leven. Vaak komen we pas tot werkelijke bezinning als we het diepste lijden in onszelf ervaren. De ontwikkeling van ons bewustzijn krijgt juist binnen de grenzen en beperkingen van de dualiteit de grootste impulsen.

Als alle mogelijke aardse scenario’s en illusies van afscheiding ervaren zijn, zal er van binnen iets opstaan dat zó krachtig is, dat we door niets of niemand meer tegengehouden kunnen worden. Het is deze Christusenergie, die ons terug naar huis zal leiden. Tijdens de terugreis zullen we echter alles willen helen wat we onderweg hebben gescheiden van de Goddelijke Bron. Zo zullen we juist zowel in de afscheiding als in de verbinding tussen het mannelijke en vrouwelijke alles ontmoeten wat niet overeenkomt met de hoogste Goddelijke Liefde en Wijsheid.

Niet zijn schuld

Als het vrouwelijke de afscheidingswond triggert bij het mannelijke, zal dat via oordelen en beschuldigingen gaan. In elk onbewust vrouwelijk veld zit de overtuiging dat het ‘zijn schuld’ is dat er afscheiding ontstaan is en alles uit de hand is gelopen. De oorspronkelijke scheppingskrachten zijn, door kennismisbruik en verlies van de verbinding met het liefdes-/gevoelsveld, omgevormd tot krachten van vernietiging.

Dit hele proces heeft zich geïnternaliseerd, en de persoonlijkheid heeft zich ermee geïdentificeerd. Tijdens de activering van deze pijnvelden van schuld en boete, en de angstvelden van misvorming, vernietiging en dood worden alle gevolgen daarvan, die we in ons dragen, op hem geprojecteerd als zijnde de oorzaak van dit alles.

Het gewonde mannelijke

Bij het mannelijke heeft de pijn en machteloosheid zich heel diep van binnen vastgezet. Dit zal zich via twee polen willen vrijmaken en geuit willen worden. Enerzijds zal hij in zijn persoonlijkheid diepe gevoelens ontmoeten van gefaald hebben en niet naar God geluisterd hebben. Zo oprecht als zijn intenties waren om alles weer recht te willen zetten wat ooit scheef gegroeid is; het was een misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel en een vergissing dat hij dat op eigen, persoonlijke wilskracht zou moeten doen.

Anderzijds zal de woede vrij willen komen van als de schuldenaar aangewezen te zijn door het vrouwelijke. Hij voelt zich deels terecht ‘onterecht veroordeeld’, totaal niet begrepen noch gezien in hoe hij gehoor heeft willen geven aan zijn oorspronkelijke innerlijke impulsen van ontwikkeling en manifestatiekrachten.

Daarnaast is het voor hem heel verstikkend geweest dat het vrouwelijke zijn aanwezigheid en aandacht heeft geclaimd. Zo lang het vrouwelijke zich niet met haar innerlijke Bron her-verbindt, blijft ze een leegte in zichzelf ervaren. Vaak wordt hij/het mannelijke in de plaats van God gezet en moet hij gaan voldoen aan haar onmenselijk hoge verwachtingen. Daardoor heeft zich in hem de overtuiging verankerd: “Wat ik ook doe, het is nooit goed genoeg”.

De persoonlijkheid ontstijgen

De mensheid kon mede dankzij de uitgaande mannelijke impulsen (in mannen en vrouwen) door alle ervaringen heen tot een groter bewustzijn komen. Het mannelijke heeft deze erkenning nodig, anders kan hij niet bij zijn Goddelijke Zelfliefde terugkomen. Zelfliefde kan hem alles wat hem in zijn persoonlijkheid vast houdt doen ontstijgen. Maar daar heeft hij het vrouwelijke veld van compassie voor nodig.

En andersom; wil het vrouwelijke in ons weer naar authentieke waardigheid terug kunnen keren, dan zal zij zich via haar eigen Bronverbinding de goddelijke velden van wijsheid en inzicht eigen moeten maken. Deze velden dienen opgeschoond te worden van de vergissingen die haar nog in de driedimensionale beperkingen van de persoonlijkheid vasthouden.

Tot die tijd is er geen volwaardige eenheid mogelijk in onszelf. Ons hogere Zelf zal het lagere Zelf blijvend verlossen uit alles wat nog verstrikt zit in de oude matrix van dualiteit en liefdeloosheid.

Mars en Venus verbonden

Dit proces wordt volledig ondersteund en geleid door de Lichtwereld. Er is iets gebeurd, dat de bewustwording van de noodzaak, dat het mannelijke en vrouwelijke in onszelf weer in liefde verbonden worden, in een versnelling heeft gebracht.

Mede dankzij de aanwezigheid van St. Germain werd ons getoond hoe de breuk tussen Mars en Venus vanuit heel hoge dimensies energetisch weer tot heling kon worden gebracht. Dit werd mogelijk doordat de enorme frequentieverhogingen ook op Mars en Venus doorwerkten, en zij zich mede daardoor ook naar hogere dimensies konden verheffen.

Terwijl velen uit de Lichtwereld toekeken heeft Sananda (het hogere Zelf van Jezus die op aarde de Christus belichaamde) de velden van Mars en Venus opnieuw verbonden. Daarmee gaf hij gehoor aan een opdracht van de Maitreya, de kosmische Christus. Dit was een historisch moment, van groot belang voor alle levende wezens op aarde.

Sananda, Moeder Maria en Maria Magdalena

Diep ontroerd zagen we hoe Sananda energetisch een lichtbrug vormde vanuit Mars naar Venus, waarop hij alles in heelheid bracht waar toestemming aan gegeven was vanuit de Great White Brotherhood. Ondertussen werd hij aan de overzijde opgewacht door Moeder Maria en Maria Magdalena. Zij verwelkomden hem in een groots veld van Liefde en compassie.

We zagen hoe daarna Serapis Bey over de brug van zuiver wit licht ging. Hij is de Opgestegen Meester die in Atlantis gedurende duizenden jaren de Temple of Ascension leidde. Hij is van Venus gekomen om het heilige vuur in de harten van de mensheid op aarde weer aan te wakkeren.

Opnieuw toonden zij ons dat Goddelijke Kracht sterker is dan iedere andere kracht die er in ons Universum bestaat. Dit kun je zien als de alles overkoepelende kracht zonder welke het proces van loutering, heling en eenwording niet mogelijk is.

Nu de mens zich weer voor deze hogere leiding en voor de eigen oorspronkelijke Bronverbinding begint te openen kan dit proces stap voor stap plaats vinden. Zo gauw we er innerlijk klaar voor zijn worden we door alle lagen heen geleid; van angst, onwetendheid en pijn terug naar Goddelijke Liefde, Wijsheid en Kracht.

♥

Dit is deel II van deze serie.
Deel I vind je hier: De Opstanding van onze Goddelijkheid
(1 april)
Deel III vind je hier: Het Heilige Huwelijk van Mars en Venus
(vanaf 3 april)