Deel 1
Ik heb dit meerdelige artikel geschreven ter afronding van mijn eigen reis door de dualiteit. Nadat ik in mijn huidige leven meer dan 30 jaar bezig ben geweest om de kern van mijn eigen lijden en de donkere nacht van de ziel te leren begrijpen, voelt deze reis als volbracht en voltooid.
Om mezelf enigszins te beschermen, wetende dat alles wat op het internet geplaatst wordt tot in lengte van dagen vindbaar zal zijn, heb ik de meest persoonlijke details weggelaten. Dat doet niets af aan de boodschap, de inzichten en de bemoediging die ik hierbij wil uitdragen.
Onderstaande woorden zijn een persoonlijke getuigenis van de weg die we allen als mens zullen gaan. Vaak in eenzaamheid, maar met een ongeziene leiding van ons Goddelijke Zelf.
Het vorige jaar, 2018, was het laatste jaar van de Apocalyps. De apocalyptische krachten werkten zich uit in onze velden. We hebben allemaal intens te maken gehad met gecomprimeerde uitdagingen, met versnellingen binnen ons ontwaken, en met een toenemende intensiteit van het licht dat op ons schijnt. Er wordt een nieuwe dageraad aangekondigd waarin we onszelf niet langer als overlevenden zullen aantreffen, maar als nieuw geborenen.
Licht op de vrouwelijke weg
Voor het vrouwelijke was het een natuurlijke weg om de meest intense ervaringen in de dualiteit te verinnerlijken. Het vrouwelijke doorleeft en trekt veel velden naar binnen, om ze fysiek en emotioneel te kunnen verteren. Zij loopt vaak vast in zichzelf en in relaties. Ze kan zichzelf totaal verliezen in het oerverlangen naar liefde en in alle oude gevoelens van tekorten.
Juist de diepst vastgezette emoties brengen haar terug bij zichzelf en bij haar verbroken contact met haar eigen Godsverbinding. Daar hervindt ze haar eigenwaarde, haar doorleefde, innerlijke weten, haar schoonheid en haar onbevlektheid. Haar verbinding met de Lichtwereld zal op nummer één komen te staan. Juist vanuit die verbinding zal ze uitstralen wie zij IS, in haar stille en aanwezige Zijn, en zal ze anderen bemoedigen om het goddelijke vrouwelijke weer in zichzelf terug te vinden.
Licht op de mannelijke weg
Het mannelijke wordt meer via de mentale weg tot ontwaken aangespoord. Hij loopt vaak vast in de wereld en in alle verantwoordelijkheden die hij vanuit de dualiteit nog meent te moeten dragen. Zijn wilskracht om daar aan te voldoen kan hem bij zijn zelfliefde weghouden. In zijn onvermogen om zijn eigen innerlijke saboteurs te herkennen krijgt hij tegenkrachten vanuit de buitenwereld naar zich toe.
Hij zal gaan schouwen, begrijpen, doorzien, zijn eigen actieve helingsweg ontdekken en vervolgens zijn hervonden liefdesenergie in daden omzetten. Juist via zijn verruimde bewustzijn en teruggevonden geestkracht zal hij diep bezielde manifestaties op de wereld gaan zetten, als gestolde getuigenissen van het goddelijke mannelijke. Dit zal andere mensen raken, openen en tot daden aanzetten die weer gericht zijn op het allerhoogste Goed van Al.
Scheiding en verbinding
Ik ga steeds meer zien dat ons leven werkelijk onder een zeer liefdevolle, hogere leiding staat. Hoe meer we los komen uit de verstrikkingen, vergissingen en negatief ingekleurde gedachten van onze persoonlijkheid, des te minder we nog te vangen zijn in dualiteit en schijnwerkelijkheden. Deze maken maar al te gemakkelijk aansluiting met oude apocalyptische, collectieve velden. Deze velden zullen de mensheid net zo lang in lage trillingen vasthouden van angst, frustraties en onverwerkte emoties, totdat de krachtige wens om te ontwaken een innerlijke ommekeer inzet.
Om tot ontwaken te komen, en het leven vanuit een hoger perspectief te kunnen gaan zien, zal een mens het oude lijden, dat in verbinding staat met het persoonlijke zielenplan, steeds verder gaan doorzien. Bij dit zielenplan zit ingesloten dat je het onverwerkte lijden gaat belichamen, zowel in je mannelijke als in je vrouwelijke kant.
Ieder ziel gaat op Aarde de confrontatie aan met afgescheiden zelf-delen die nog onverwerkte pijn dragen. Juist de scheiding en de enorme scheefgroei van het mannelijke en vrouwelijke, in onszelf en in het fysieke, heeft een krachtige polaire werking veroorzaakt waarbinnen we heen en weer geslingerd zijn. De diepe afscheidingspijn zorgde voor een onophoudelijk verlangen naar verbinding. Maar een verbinding met wat? Of met wie? Dit zoeken heeft ons bij archetypische pijnen van de ontheiligde man en vrouw in onszelf gebracht.
Yeshua en Maria Magdalena als voorbeeld
Enerzijds zijn we verbonden met het lijden van Yeshua die, nota bene toen hij de Christuskrachten belichaamde, veroordeeld en aan het kruis genageld werd. Voor de gevestigde, grofmazige orde was hij een te grote bedreiging.
Anderzijds dragen we de archetypische vrouwenpijn van Maria Magdalena, die zijnde de allerhoogst Ingewijde Hogepriesteres en Profetes, tot hoer vernederd werd, ontkracht, verbannen en uit de geschiedenis geschreven.
Midden tijdens het ontwaken en belichamen van hun Goddelijkheid kregen zij te maken met tegenkrachten die op afscheiding, persoonlijke macht, belangen en grootheidswaanzin gebaseerd waren. Hun zuivere licht riep de meest vertroebelde duisternis op. Tot in lengte van dagen werden alles en iedereen die met de Heilige Familie en hun heilige kennis verbonden waren vervolgd en vernietigd.
Het ego komt daartegen in opstand. ‘Hoe konden die brute tegenkrachten zó veel kapot maken!’, roept ons dualistische denken. Maar vanaf het moment dat je beseft dat ook de confrontatie met de tegenkrachten in het goddelijke script geschreven is draait er innerlijk iets om.
De onsterfelijke Heilige Graal
In de angstaanjagende en liefdeloze aardse hel, die door onwetendheid in stand werd gehouden, wisten Yeshua en Maria Magdalena zichzelf steeds dieper te verbinden met hun Missie voor dat leven. Ze wisten en erkenden dat ze dragers waren van eeuwige wijsheid en onsterfelijke liefde. Vanuit het plan incarneerden ze op Aarde in een zorgvuldig voorbereid, hoogfrequent veld.
Dankzij de ondersteuning van vele Lichtmeesters en toegewijde Essenen om hen heen konden zij de verlossingsweg, uit de hel die de mensheid zelf gecreëerd had, voor alle mensen toegankelijk maken. Het samengaan van hun goddelijk mannelijke en vrouwelijke aspecten was een Heilig Huwelijk dat het hele universum zou beïnvloeden.
Uit hogere dimensies brachten zij de bevrijdende waarheden terug op Aarde. Juist via het doorleefde en overstegen lijden kon de goddelijke wijsheid en liefde zich in hun fysieke lichamen verankeren. Zij waren aardse dragers van het onbevlekte, goddelijke DNA. Alles wat er vanuit hun Heilige Graal ge-open-baard werd heeft tot op de dag van vandaag stand gehouden. Hun nazaten leven nog altijd onder ons. Het zal ons ontwaken blijvend ondersteunen, net zo lang totdat alle levende wezens op Aarde hun goddelijk Thuis hebben teruggevonden.
Wordt vervolgd in deel 2: ONZE VERLOSSINGSWEG
MV 
St. Rosalie in Glory – Anthony van Dyck
De afbeelding bij dit artikel verdient enige toelichting!
Het draagt namelijk verborgen Graalcoderingen. Toen de heilige kennis verboden was (o.a. vanuit Rome) is ze ondergronds en via de kunst levend gehouden.
Rechts onderin zien we een schedel, teken van onsterfelijkheid (alleen het fysieke is sterfelijk) en een flink beduimeld boek; teken van intens bestudeerde en toegepaste heilige kennis. ‘St. Rosalie’ heeft loshangende, gouden haren die haar goddelijke afkomst verbeelden.
Het zwarte gewaad is dat van een Nazareense Hogepriesteres. Om haar basis heen is een donkerrode doek gedrapeerd, om aan te tonen dat deze Hogepriesteres diep door de aardse stof heen is gegaan.
Haar linkerhand (vrouwelijke kant) rust op haar hart; de rechterhand wijst naar de Aarde, ofwel: ze toont ons haar missie, om hemel en aarde in het hart te verbinden en de Goddelijke Liefde op Aarde terug te brengen.
De vingers van haar rechterhand (links ook maar minder zichtbaar) vormen de letter M; een verborgen codering die in veel schilderijen is toegepast..
De engelen dragen een rozenkrans, een symbool van belichaamde onvoorwaardelijke liefde. Rozen zijn, als hoog-kristallijnen liefdeswezens oorspronkelijk afkomstig van Venus. Ze zijn met de mensheid meegegaan naar de Aarde om hen blijvend te herinneren aan de Liefde in hun hart.
Ook zien we witte leliën, symbolen van zuivere afkomst, en blauwe vleugeltjes bij de engelen. Beiden duiden op de verbinding met de koninklijke, o.a. Franse (Merovingische) afstammelingen van de Graalbloedlijn.
Er ‘zweven’ nog een rode doek tussen de benen van een engel en een gouden doek om de buik van de andere; deze verwijzen duidelijk naar goddelijke liefde die met aardse passie in het fysieke geleefd wil worden.
Need I say more? We kijken dus naar een prachtig schilderij van Maria Magdalena, gemaakt door een Ingewijde…