Deze serie artikelen gaat over een reis rondom het los komen van de oude, driedimensionale matrix van dualiteit. Veel mensen beginnen zich hun eerste stoffelijke levens in Lemurië te herinneren, waar dualiteit nog niet bestond, waar we nog volkomen één met ons goddelijke Zelf, met elkaar en met de Bron waren. Velen van ons incarneerden vanuit de vijfde dimensie. We hadden nog maar vier chakra’s (alleen de bovenste) en we konden niet anders dan scheppen vanuit goddelijke liefde. Maar dat veranderde. Gaandeweg Atlantis was het voornamelijk nog de priesteres die het goddelijke vrouwelijke op aarde bleef belichamen en zo zuiver mogelijk probeerde te houden.
Bijna ieder mens heeft levens gehad als priester of priesteres die over de heilige kennis waakte. Na de eerste ondergang van Atlantis drong er dualiteit, schijnheiligheid en vervorming door tot in de tempels. We probeerden de schrik van de ondergang te helen en het licht vast te houden. Maar we raakten op den duur bijna allemaal de verbinding kwijt met het goddelijke en met ons eigen hart.
Na de tweede ondergang was de shock zo groot dat ontelbare mensen gevangen raakten in angst en pijn. Daar hebben donkere krachten misbruik van gemaakt. Ze hebben centra opgericht waar ze experimenteerden met hoe ze nog meer angst konden opwekken; zij voedden zich namelijk met de lage vibraties van angst, wanhoop en pijn. Er kwam een grote donkere wolk boven Atlantis te liggen en de meeste mensen die toen leefden zijn de terreur van toen nooit te boven gekomen.
Daardoor hebben we niet alleen veel geleden en veel zelftwijfel opgelopen. We kennen allemaal een basis- onveiligheid en op je hoede moeten zijn, nooit echt diep kunnen ontspannen. Nu we weer onze hogere vermogens willen aanspreken, vanuit onze missie voor dit leven, merken we hoe geblokkeerd deze kunnen zijn vanwege oude angsten die terug te voeren zijn naar de shock van de eerste levens in de dualiteit. Op weg naar onze Goddelijkheid zullen we die allemaal tegenkomen, zodat ze geheeld kunnen worden.
Compassion
Verlies van vrouwelijke kwaliteiten
We hebben allemaal incarnaties gehad in Lemurië, en later in Atlantis. In Lemurië leefden we, vanuit androgyniteit en in verhouding tot nu, veel meer vanuit onze vrouwelijke kwaliteiten. Onze gevoelskant was enorm verfijnd, we waren één met wat we voelden. Iedere scheppingsimpuls en vorm van actie kwam voort uit een regelrecht ontvangen vanuit de Lichtwereld. Elke daad was dienstbaar aan het hoogste goed van al. Het goddelijke mannelijke en vrouwelijke waren één, we leefden en creëerden vanuit ons eigen Bronlicht.
Velen die dit lezen hebben later, als ingewijde priesteres of priester, hun goddelijke vermogens enorm doorontwikkeld. Zij waren het die in Atlantis geprobeerd hebben om de verbinding met het Licht zo lang mogelijk vast te houden (ook in de tempels op Malta en Gozo!). Maar de donkere krachten begonnen terrein te winnen. Zij zorgden voor een niet meer terug te draaien splitsing tussen mensen die het Licht dienden, en mensen die gevangen raakten in de krachten van de duisternis.
Juist diegenen die hogere kennis droegen werden zo snel mogelijk uitgeschakeld of afgevoerd. Dit zette zich voort in de tempels. De één na de andere priesteres werd beschimpt, besmeurd, verleid, gechanteerd of uit de weg geruimd. En zo werd ze voor duizenden jaren van haar heilige tempelgrond en van haar eigen heiligheid verdreven.
Sent away
Van het hart naar het hoofd
Het ontvangende, vrouwelijke principe werd vervangen door actie van het overheersende mannelijke, en het scheppingsproces verplaatste zich vanuit het hart naar het hoofd. De uitgaande impuls raakte vervormd door een gerichtheid op alles wat macht, bezit en aanzien kon vergroten. De rijkdom van de geest verdween en werd vervangen door materiële rijkdom, die zich doorzette in het willen bezitten van de aarde.
Gelukkig heeft ons bewustzijn zich de laatste decennia zó enorm ontwikkeld, dat we nu kunnen zien dat dit allemaal heeft bijgedragen aan ons ontwakingsproces. Voor velen is nu het moment aangebroken, in hun lange incarnatiecyclus, om terug te kijken naar waar je jouw ego de macht over jouw leven hebt gegeven. Het begint met het bewust worden van je eigen overlevingsgedrag en van oude programmeringen; van alles wat vanuit pijn en angst ontstaan is.
Een verminkt zelfbeeld
Vanuit deze ontwikkeling doen collega Vincent en ik regelmatig Lichtwerk op oude tempel- en krachtplekken die al eeuwenlang een belangrijke bijdrage leveren aan onze evolutie. Wij zijn zelf natuurlijk ook volop groeiende in dit proces.
Mijn weg concentreert zich de laatste tijd op het goddelijke vrouwelijke in mezelf, en vooral op de innerlijke delen die me maar een veel kleiner zelfbeeld voor ogen blijven houden.
Ik ken de priesteres in mezelf; naarmate ik haar meer belichaam ontdek ik ook welke oude angsten ik onderweg heb opgelopen die oorspronkelijk helemaal niet bij mij horen.
Praying to the Mother of God, Grev Kafi
In de Atlantische periode hebben we enorm veel mens-onterende trauma’s meegemaakt die niet geheeld konden worden binnen de dualiteit. Zij hebben ons emotionele lichaam verdicht en verzwaard. Ons verminkte zelfbeeld dat nog steeds, onbewust, ons dagelijkse doen en laten bepaalt, is gebaseerd op eeuwenlang overleven in voorwaardelijke liefde en onveiligheid. Dat onjuiste zelfbeeld verhindert dat wij het leven vanuit onze volle potentie, in alle vrijheid en vreugde kunnen leven.
Van een te kleine jas naar een nieuw gewaad
Ik schakel weer even over naar ons reisverslag. Op de dag dat we de heling bij de Atlantische Godinnen Tempel deden in Xaghra (zie deel III), was ik vroeg uit de veren gegaan. Het was heerlijk warm weer, dus ik was blij ook wat luchtige jurken meegenomen te hebben. Ik deed er eentje aan, die op zich prima zat, maar toen ik ‘m aanhad werd ik onrustig. Ergens klopte het niet. Ik geneerde me een beetje, maar ik ‘moest’ terug naar mijn kamer om mijn nieuwe jurk aan te doen met grote rozen erop, hoe idioot het ook leek.
Nou weet Vincent wel wat ik met rozen heb – ik heb een aantal groepen gegeven in het kader van de ‘Order of the Rose’ – maar dat dat tot en met de jurk doorgevoerd moest worden leek me een beetje overdreven. Later die dag zou blijken dat de kosmos hier eigenlijk al aankondigde een plannetje met mij en de roos te hebben (zie deel V, Rosa Mystica).
The Soul of the Rose
Heilige kennis bewaken
The Order of the Rose is een van oorsprong zuivere orde, die zich ten dienste had gesteld om de esoterische kennis via liefde, gelijkheid en de versmelting van de verschillende goddelijke kwaliteiten van het mannelijke en vrouwelijke in de wereld te brengen. Ze bestaat op aarde al – hetzij met andere namen – sinds de eerste mens in de tempels op Malta en Gozo landde.
Gedurende verschillende tijdsperiodes was je leven als priesteres (of priester, er waren ook mannelijke Ordes) niet veilig meer. Je moest vluchten of ondergronds gaan, om de heilige kennis in het geheim door te kunnen geven. Tijdens de ondergang van Lemurië, en later Atlantis, hebben zich veel hoge Ingewijden teruggetrokken in de binnenaarde. Zo konden ze de mensheid toch blijven ondersteunen bij hun reis van de derde naar de vijfde dimensie.
Telos, bij Mount Shasta, is zo’n Lemurische leefgemeenschap. Wij hebben het geluk gehad om als eerste met een internationale groep ‘Light servers’ kennis te mogen maken met zo’n prachtige leefgemeenschap onder Malta. Voor de doorsnee mens is deze niet te traceren, omdat ze zich in de vijfde dimensie bevindt. Meer daarover volgt er meer in latere delen van deze serie.
Order of the Rose Priestess
The Order of the Rose
Velen van ons hebben in meerdere levens deel uitgemaakt van oude Ordes die esoterische wijsheid leefden en beschermden. De meesten stonden onder kosmische leiding van de Great White Brother- and Sisterhood; de Order of the Rose was hier één van.
The Order of the Rose kende ruim tweeduizend jaar geleden een grote opleving via Maria en Jozef, Yeshua en Maria Magdalena, Jozef van Arimathea, hun Graal-bloedlijn en de Essenen. Deze bloedlijn gaat over het doorgeven van het zuiver goddelijke DNA, dat de coderingen voor de mensheid bevat om zichzelf uit de matrix van dualiteit te kunnen verlossen.
Dit DNA heeft de oeroude verbindingen tussen de goddelijke moeder en vader, man en vrouw, de geliefden en hun nazaten weer geactiveerd en voor eeuwig op aarde teruggebracht. Deze lijn gaat nog verder terug naar Isis (met haar Tweelingstraal Osiris en hun Zoon Horus) en Sheba (Koningin van Ethiopië, met haar Tweelingstraal Salomo en hun Zoon Menelik).
De roos is oorspronkelijk als lichtwezen afkomstig van Venus. Zij is in de vorm van de roos met de mensheid mee gegaan naar de aarde. Ze belichaamt de hoogste liefdestrilling en houdt deze voor ons vast. Vandaar dat zij ook het symbool van de Liefde is geworden. En geen wonder dus, dat de meeste vrouwen dol op rozen en hun essence zijn!
Lineage -Shelley Sage Heart
De Isis priesteres en de non
Aan het hoofd van de Orde diende altijd een hoog ingewijde priesteres. Eeuwenlang stond zij in hoog aanzien, ook bij haar mannelijke ‘tegenhangers’. Maar naarmate de tegenkrachten van het goddelijke weer terrein wonnen werd de priesteres opnieuw bedreigd, vernederd, misbruikt en indien nodig gedood.
Veel vrouwen hebben herinneringen aan tempellevens in Egypte. Daar zijn vele Isis priesteressen misleid, verkracht en weggewerkt door priesters die ‘foute’ belangen hadden. Waar vroeger intimiteit zuiver diende om de Goddelijkheid dieper in je fysieke lichaam te laten incorporeren, werd seksualiteit nu ingezet zogenaamd als ‘middel om dichter bij God te komen’. Er ontstond steeds meer extreem, overheersend mannelijk gedrag, orgiën werden gehouden om de hogepriesters te vermaken etc.
De Farao’s, die eerder op basis van hun goddelijke afstamming gekozen werden en zuivere spirituele leiders waren, raakten steeds meer gericht op aardse rijkdom en macht. De goddelijke macht van de priesteressen was hen een doorn in het oog en dus moesten ze verdwijnen.
Later waren het de kerkelijke leiders die het vrouwelijke veroordeelde en kleineerde. Ze bestempelden menstruatie als onrein en verklaarden vrouwen tot zondige wezens.
Innerlijk heeft dit diep ingesleten wonden en hardnekkige overtuigingen van minderwaardigheid in ons achtergelaten.
Maar het is fijn dat we nu zo ver zijn dat we die wonden kunnen gaan helen. Het vrouwelijke mag helemaal uit haar verdomhoekje tevoorschijn komen. Er schuilt een oerkracht in haar ontvankelijkheid en sensitiviteit. Het begint in onszelf dat we haar schoonheid, intuïtie en innerlijk weten in haar volle waardigheid erkennen, eren en leven.
Mary Divine Feminine
Onverwachts verwelkomd
We pakken het Lichtwerk vanuit het vrouwelijke weer op, op het oeroude Godinnen-eiland Gozo. Na de healing bij de Ggantija tempels (zie deel III) waren we aan koffie toe. Toen we het dorpspleintje opliepen om een terrasje uit te kiezen zagen we dat de deuren van een Maria-kerk uitnodigend open stonden. Mijn rozenjurk wilde de kerk in. We besloten intuïtief om de koffie nog even uit te stellen, en dat bleek achteraf maar goed ook. Want in de kerk wachtte er iets bijzonders op ons. En na ons bezoek gingen de kerkdeuren achter ons op slot; ze zijn de rest van de dag niet meer open geweest ook.
Wat er in de kerk gebeurde, kun je lezen in deel V:
‘Rosa Mystica – Hergeboorte van het goddelijke vrouwelijke’.
***
Dit was deel IV van de serie ‘Lemurië en Atlantis herenigd’.
Hier vind je Deel I: Lemurië en Atlantis herenigd
Deel II: Sporen van Goddelijke Liefde
Deel III: Heling bij een Atlantische Tempel
Met speciale dank voor de afbeelding ‘Lineage’;
a Digital Alchemy Collage by Artist Shelley Sage Heart;
http://www.sunlightcircledesigns.com