Gastenboek

Mieke: Dank je voor al het moois wat je ons allen schrijft op Facebook.
Zo waardevol hoe je dingen verduidelijkt voor allen.
Mij heeft het veel gebracht, ik ben je dankbaar. 

Door: M d R

Deze persoonlijke ervaring werd me gezonden door een deelnemer aan de dag “Voorbij de angst voor vernietiging en sterfelijkheid op 17 november 2018.

In de middag oefenden we in drietallen om – met hulp van de persoon die jouw Goddelijke Zelf vertegenwoordigde – Liefde toe te laten terwijl je jezelf met je diepste angst verbonden was. Die angst bestaat alleen in de dualiteit; je Goddelijke Zelf (waar op dat moment tientallen Engelenwezens achter verschenen!) herinnerde je aan je Licht, heelheid en Bronverbinding. De uitnodiging was om zelf heel bewust vanuit het veld van dualiteit door de sluiers van illusie heen te stappen en verbinding te maken met de dreiging, ‘het gevaar’, de trigger die je diepste angst heeft veroorzaakt en in het schaduwveld tegenover je stond. Deze ‘donkere’, liefdeloze en gevoelloze kracht werd ook door iemand vertegenwoordigd die op de hoogte was van jouw diepste angst.

“17-11-2018. Ik wilde er niet bij zijn vandaag. Ik meldde me vier dagen geleden in een impuls aan. Meteen daarna heb ik spijt. Ik check de annuleringsvoorwaarden en besluit (toch maar) ‘gewoon’ te gaan. Het is niet voor niks, weet ik, en zelfs mijn weerstand hoort daarbij. Daarom stuur ik ook geen mail om me weer uit te schrijven. Bij binnenkomst vandaag zie ik mijn naam helemaal onderaan de lijst staan. De allerlaatste aanmelding, dat was ik. Het moest echt zo zijn.

Het eerste nummer is raak voor mij. Een nummer waar ik diepe herinneringen aan heb. De tranen stromen, ik zak in mijn lijf.

In de meditatie die volgt, komt mijn angst op. Ik heb nog steeds weet van mijn Licht, maar voel vooral hoe mijn lichaam trilt en schokt en beeft. Ik kan me niet bewegen en voel me volledig uit de ruimte. Help…

Ik ben het zelf die mij helpt. In de oefeningen die volgen, voel ik hoe ik mijn angst wil vermijden. Daarom neem ik als allerlaatste (van mijn groep) plaats op de plek van mijn Bange Ik. Hiervoor ben ik hier, weet ik, en alleen daarom ga ik dit aan.

Mijn hele lichaam verwordt de angst. Het trilt en schudt en krampt door mij heen. Ik heb weet van mijn Licht, maar kan er niet bij. Het voelt onmogelijk me los te maken, weer controle te krijgen over mijn fysieke lichaam. In mij fluistert het: “je kunt het. Echt!” Maar ik weet niet hóe!

Het moment is daar dat alle Bange ikjes mogen gaan staan. Ik kan niet! De angst, de onmacht voelt zo groot. Mijn lichaam blijft maar krampen en beven. Maar het verlangen in mij is zo groot! Ik wil, ik wil!

Met al mijn kracht trek ik me op, daarbij intens liefdevol begeleid door mijn Goddelijk Licht. Zij is de reden dat ik dit aanga. Het Goddelijk Plan is de reden dat ik door alle pijn heenga. Bevend, schokkend, huilend sta ik, loop ik, ga ik. Door de sluiers heen. Met de kracht van de Liefde treed ik mijn grootste onveiligheid tegemoet.

Met de kracht van de Liefde kan ik het aan, want ik ging het aan.

Dankjewel “

Door: M.

Over 22 september: Het was een bijzonder fijne samenkomst van gelijkgestemden. Velen onder ons zakten af naar diepe zware lagen in Atlantis. Heel mooi en waardevol zoals in groepsverband gewerkt en verwerkt is. Prachtige groepsenergie en draagvlak neergezet door Mieke en Vincent.

Een persoonlijk verhaal is wel dat ik voel dat ik een grote woede en aversie kreeg tegen een mannelijk deel. Ik voel dat dit mannelijke deel een grote bijdrage heeft geleverd aan de val van Atlantis en dat ik daar nog boos om ben en vooral heel heel verdrietig.

Heb zelf prachtige ervaringen en beelden ontvangen tijdens het afreizen en meditatie. Ook voor mijn partner waar ik een krijttekening van heb gedeeld.

Het was een bijzondere dag waarvoor ik dankbaar ben. Wat heeft Mieke een prachtige stem in alle opzichten. Die wil ik de hele dag wel horen spreken ♥. Harte groet Jean

Door: Jean

Mijn ervaring voor, tijdens en na de Atlantis Lemurië dag van 22 september. Het was mijn eerste live kennismaking met Mieke en Vincent. Best wel een beetje spannend, geen idee wat ik moest verwachten. Nu is het niet de eerste keer dat ik aan zo iets deelneem, maar toch… Toen ik opstond die dag, ging het door mijn hoofd: “Daar ga ik weer alleen. Ik ben dit zo beu, altijd alleen”. Ik had niet zoveel zin, maar iets maakte dat ik ging. En daar zat ik dan. Ik besloot om als eerste op reis te gaan. Bij aankomst in Atlantis was ik blij en verheugd. Ik had een goede positie daar, maar na verloop zag ik dat onze kennis en vaardigheden langzaam aan werden vernietigd. Ik was woedend op hen die onnozel en zonder respect omgingen met de kristallen. Tegelijk voelde ik me machteloos. Ik kon hen niet tegenhouden. Ik had gefaald en voelde me schuldig. Toen ik daarna naar huis ging, voelde ik dit nog steeds. Ik was moe en het enige wat ik nog kon doen bij thuiskomst was een bad nemen. De dag daarna kwam ik uit bed en de enige zin langskwam was: ‘Wat was het een bijzondere dag!’ ‘s Middags lag ik even op de bank en daar was ‘die man’ weer. Ik voelde dat hij vast zat in mij. Mijn hoofd ging er helemaal mee aan de haal, een soort paniek kwam over mij. Gelukkig kon ik erbij blijven en werd ik weer rustiger. Ik voelde weer de energie van Lemurië en zag de mannen weer in het midden zitten, in een kring, de moedige mannen, en alles werd zachter in mij. De laatste dagen komt ‘die man’ zo nu en dan weer voorbij en voel ik steken in mijn hartstreek. Ik moet er dan even bij stilstaan en tijd voor nemen en herinner me de woorden van Vincent weer: “Nodig hem maar uit en zeg hem dat hij veilig is bij jou.” Dat doe ik dan ook, richt me weer op de energie van Lemurië, dat als een liefdevol thuis voelt. Langzaam aan voel ik dat er zachtheid en aanvaarding komt voor wat er allemaal is gebeurd. Ik zie verschillende levens voorbij komen en zo nu en dan voel ik letterlijk een steek in mijn hart. Door me te verbinden met Lemurië ebt dit ook weer weg. Misschien komt er nog meer voorbij. Ik ben echter niet bang meer dat er iets ergs zal gebeuren en ik voel alleen maar diepe dankbaarheid, steeds meer en meer. Dank aan allen die aanwezig waren. Het voelt zo als thuiskomen. Diep, diep dankbaar ben ik. Het was een bijzondere dag!

Door: Neeltje de Witte

Mijn ervaring tijdens de Atlantis Lemurië dag van 22 september…

Ik voelde een zwaarte in mijn middenrif en hartgebied en een spanning in mijn hoofd. Ik kon er goed bij blijven in acceptatie van wat er op dat moment was. Heel stil, alleen maar aanwezig bij wat er zich wilde aandienen. Ik voelde het zachte veld van liefde terwijl ik in de Lemurië groep zat, mijn hart vol mededogen.

Wat Vincent vertelde over wat er in Atlantis plaatsvond om ons daarmee te kunnen verbinden voor heling, resoneerde niet. Er zat nog een ‘verbod ‘ op. Ik beschreef later aan Mieke de sensaties die ik waarnam. Ze zei: Jij staat op springen, maar je hoofd houdt het nog tegen”. Blijkbaar waren er meer mensen die nog geen contact konden voelen met de Atlantis ervaringen, wat Vincent er toe bracht ons mee te geven dat we liefdevol contact kunnen maken met de delen in ons die ons nog willen beschermen, ze te bedanken voor hun bescherming al die tijden en ze uit te nodigen zich te laten zien, zich te uiten. Dit alles in het liefdevolle veld van Licht, dat ons ook zal begeleiden als we weer thuis zijn.

Ik ben nu enkele dagen thuis en in meditatie heb ik die delen in mij uitgenodigd in het Licht te komen, zich kenbaar te maken. Ik heb ze verzekerd dat er voor mij alleen nog de waarheid bestaat en dat is dat ik Liefde ben , in eenheid met de Bron en alles wat daaruit voortkomt.
Eerst ervoer ik verstijving en intense kou, maar het wordt steeds zachter. Ik ging in gesprek, tranen vloeiden.
De poort gaat langzaam open. Er kwamen beelden dat ik in de menigte stond die Jezus uitjouwden terwijl hij daar liep met het kruis op zijn schouders. Intens mededogen voelde ik in mijn hart voor de mens die ik toen was en alle mensen die daar om mij heen stonden.
Ik heb geduld. Het is al zo’n mooi proces. Er is vertrouwen en weten dat thuiskomen de bedoeling is.

Dankbaar ben ik dat ik aanwezig mocht zijn zaterdag in het zachte Liefdesveld . Liefs, Thea

Door: Thea van der Meer

Tijdens de workshop ‘Lemurië en Atlantis herenigd’ hebben we een Atlantis – Lemurië reis gemaakt. Ik kon een stabiele, veilige brug bouwen vanuit Atlantis naar Lemurië. Daarbij heb ik het contact met mijn Lemurische deel (mijn emotionele veld) kunnen herstellen, dat ik toen heb achtergelaten, omdat – voor mijn gevoel – het vervormd was door de in Lemurië aanwezig angst.

Destijds ben ik het mentale veld/de logica ingegaan. Het vervormde gevoel begrijpt hier helemaal niets van en vindt dat het hoofd/denken/logica losgelaten moet worden. De logica/het mentale veld helpt mij namelijk om uit dat vervormd en verstikkende emotionele veld te blijven. Op die manier kan ik weer bij mijn oorspronkelijke gevoel komen.

Door: Patrick

Gister heb ik de workshop “hereniging Lemurië  en Atlantis” mee mogen maken. Hierin diverse dingen mogen ontmoeten o.a. het grote veld van ANGST (van mij en/of van de ander?), mij machteloos voelen, verdrinking (heb nog steeds heilig respect voor de zee) en vuur.

Jeetje kreetje, dat was best veel. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik dit heb mogen ontmoeten en begroeten en zelfs welkom heb mogen heten. Mijn hartje stroomt over van dankbaarheid.

Daarnaast wil ik graag Mieke en Vincent bedanken voor de VEILIGE bedding die er altijd weer is. Een heerlijk bad.

En…..welkom voor alle mannen die er dit keer waren, zo mooi en ook zo kwetsbaar en…… krachtig. Fijn dat ik hier getuige van mocht zijn.Warme hartegroet voor alle medereizigers die onderweg zijn naar morgen.

Door: M. J. Berkenbosch

Dank voor de Universele Liefde , Wijsheid en Vitaliteit in de gesproken / geschreven woorden ….
Herkenning ~ Erkenning, en wetend dat het enorm bijdraagt aan het Licht wat toeneemt ….
tot in het DNA in Ons Bestaan.
Met Christus Bewust Zijn: ” go with the flow … ”
Nogmaals Dank voor Jouw Bijdrage ….

Door: Patrick Hess

“Tijdens het lezen heb ik een heel hoge frequentie gevoeld. Ik moest er zelfs om glimlachen, alleen al als ik het boek zag liggen op tafel.

Dat betekent voor mij dat Mieke er in geslaagd bent, de hoog frequente energie die ze daar heeft ervaren, in het boek, via de woorden door te geven en dat is heel bijzonder. Haar boek gaat mensen blij maken en helpen om nog meer te vertrouwen in het goddelijke. Ze heeft mij in elk geval al heel blij gemaakt.”

Door: M.J. Hillenaar

“Ik heb “The Book of Love” van Mieke ervaren als een liefdevol, puur en authentiek reisverslag. Zij beschrijft hierin haar innerlijke afstemmingen op hetgeen ze ontmoet. In contact met zichzelf, haar dochter Eva en de Lichtwereld laat ze haar twijfels en angsten zien, haar kwetsbaarheid en bovenal haar vreugde en haar Licht.

Mieke geeft fijnzinnige observaties van de ontmoetingen met anderen en van haar ervaringen onderweg. De tedere beschouwingen van de relatie tussen moeder en dochter, die “verwante zielen” zijn in mijn beleving, op deze reis naar de Heilige Graal ontroeren me. Het is een reisverslag dat meer is dan een verslag van een zeer bijzondere reis. Het verslag gaat, in mijn beleving, over een ‘innerlijke” reis naar heelheid, naar waarheid, naar staan voor wie Mieke is in haar wezen… waarbij haar humor haar op t aardse pad houdt.

Het verslag raakt mij in mijn afstemmen op wat waar en waarachtig is, ik herken mezelf in deze weg.”

Door: Y. van Bruggen