Niet iedereen die ‘last heeft van angst’ komt er openlijk mee voor de dag. Er lijken nog altijd oordelen op angst te liggen, zeker in stromingen binnen de spiritualiteit die maar blijven verklaren wat een illusionaire onzin angst is. Velen van ons worstelen in alle eenzaamheid met hun angsten, nadat ze te vaak gehoord hebben ‘dat je je nog in illusies laat vangen terwijl je gewoon in je licht en kracht moet gaan staan’.
Angst zal gaandeweg haar greep gaan verliezen op iedereen die de weg naar bewustwording is opgestapt; dat is wel zeker. Alles wat we nog met ons meedragen kun je als richtingaanwijzers naar hogere waarheid zien; zo ook angst. Alles wat er in ons dagelijkse leven ‘verschijnt’ heeft een functie om ons te laten groeien in bewustzijn, en ons dichter bij de goddelijke essentie van het leven te brengen. Angst zou je wat dat betreft in een gouden lijstje mogen zetten.
Mijn angstverhaal als voorbeeld
Om deze artikelenserie een begrijpelijke (en voor velen waarschijnlijk ook herkenbare) opbouw te geven, begin ik heel dichtbij en persoonlijk vanuit mijn ervaring met angst. Ik ben opgegroeid in en met angstvelden. Zo hooggevoelig en ‘poreus’ als ik zelf was, zo veel moeite had ik met tegenkrachten en disharmonie. Zo lang als ik op aarde ben in dit leven draag ik een onbestemde basisspanning met me mee, die me jarenlang heel onzeker maakte. Ik heb er tijdens allerlei therapieën aan gewerkt, ik ‘moest en zou in mijn kracht komen’. Maar pas NU begin ik mijn vingers er werkelijk achter te krijgen.
Ik was dus ‘te onzeker’ en had ‘te weinig ego’. Met gemak walsten allerlei autoriteiten over mij heen; ik hield geen stand tegenover grote ego’s. Jarenlang heb ik me onveilig gevoeld, en een aantal heftige gebeurtenissen hebben die onveiligheid nog eens flink versterkt.
Ik vond mijn veiligheid terug terwijl ik piano speelde. Terwijl ik één werd met de muziek kon ik de disharmonie, die ik overdag zo intens ervoer, weer weg laten vloeien in de harmonie van de pianostukken die ik het allermooiste vond. De piano was jarenlang mijn redding, totdat ik Cum Laude afstudeerde, de lat voor mezelf te hoog legde en de druk van buitenaf te groot werd.
Epilepsie: totaal verlies van controle
Tijdens het hoogtepunt van mijn muziekcarrière kreeg ik epilepsie. Met één klap was ik weer terug bij het gevoel een NUL te zijn. Mieke was ‘de Mieke die piano kon spelen’ geworden; ik blonk uit en dat gaf me een soort triomfantelijk gevoel grip op mijn leven te krijgen. Maar nu deze identiteit aan flarden werd getrokken doordat ik zo maar ineens kon omvallen, was ik terug bij de oude onzekerheid. Ik ging in therapie en vond een tweede ‘veilig-thuis’: spiritualiteit.
Op mijn 24e zat ik als de jongste in groepen van Rebirthing, Reïncarnatie en Transformatietherapie. Er gingen werelden voor me open die ik onvoorstelbaar lang gemist had, zo voelde het. De medicatie voor epilepsie werd gaandeweg afgebouwd, naarmate ik met meer stevigheid kon kiezen voor het op aarde zijn. Toen mijn dochter inmiddels geboren was, en ik toch nog een aanval kreeg, voelde ik daarna een immense kracht die me tijdens een therapiegroep deed opstaan en verkondigen: “Ik ben niet voor niets op Aarde gekomen! HIER is de Liefde, HIER wil ik blijven en doen waarvoor ik gekomen ben!”
Opnieuw de angst aankijken
Inmiddels zijn we zo’n 30 jaar verder. Ik dacht de epilepsie ontstegen te zijn, maar in de zomer van 2018 kreeg ik totaal onverwachts weer een aanval. Grappig genoeg precies tijdens de fase waarin ik bezig was om mijn diepste angsten onder ogen te komen (en er samen met Vincent ook een groepsdag over gegeven had). Enerzijds was ik uit het veld geslagen; in één klap was ik het gevoel van de onschendbaarheid van het leven kwijt. Anderzijds bracht het gebeuren me face to face met de diepst weggestopte angsten rondom vernietiging en ‘verlies van het leven’.
Jarenlang heb ik linksom, rechtsom, van boven en van onderen naar angst gevoeld, gekeken, er over gelezen en honderden mensen erin ondersteund om toe te laten wat er van binnenuit gezien wilde worden (in plaats van het maar te ontkennen, bagatelliseren of negeren). In talloze sessies en afstemmingen heb ik levens gezien en verwerkt die bol stonden van martelingen, vernederingen, verkrachtingen en vernietiging. De meest gruwelijke experimenten kreeg ik helder terwijl Vincent me de veiligheid bood om er tótaal doorheen te gaan, emotioneel, mentaal en fysiek.Tot op het bot heb ik het uitgeschreeuwd, keer op keer, totdat ik bij een punt uit kwam waarop we ineens wisten: “Okay, nu is het gedaan met het doorvoelen van alle ellende. Vanaf nu wil er iets anders binnen gaan komen.”
Op een ander spoor gaan staan
Doordat ik wéér een aanval kreeg, in december 2018, werd het me duidelijk dat er echt een ander spoor op me wachtte. Sowieso wilde ik de stilte in, om heel dicht bij mezelf te kunnen zijn, te rusten en me te laven aan dat wat mij kon voeden. Ik heb alles rondom de praktijk bewust stilgelegd, hoe ‘eng’ dat soms ook voelde, want wat zou er gebeuren met mijn inmiddels zo zorgvuldig opgebouwde netwerk? Ja, ik weet het, ook dat is angst, en daar tegenover voel ik óók een heel diep oer-vertrouwen dat me juist die keuzes laat maken die voor mij kloppen!
Juist tijdens de rustperiode gebeurde er weer van alles. Hele intense gebeurtenissen dienden zich aan in mijn persoonlijke leven, en in dat van mijn geliefde (met wie ik inmiddels samen leef) en in mijn familie. Het bleek een zegen dat ik er nu volop de ruimte voor had om de ‘vruchten te plukken’ die juist door alle verschuivingen tevoorschijn kwamen.
De grote ommekeer
Maar wat voor mij als de grootste rijkdom voelt: het verhaal achter alle angst werd steeds duidelijker. Het angst-verhaal is geen verhaal over zwakte of kwetsbaarheid. Heb je je wel eens afgevraagd wáár je je diepste angsten opgelopen hebt? Is het wel eens bij je opgekomen dat angst een erfenis is uit levens waarin je het gevecht aan bent gegaan met grote (tegen)krachten?
Dit gaat over levens die velen van ons als Lichtdragers vanuit de diepst mogelijke toewijding geleefd hebben. Levens waar we in verbinding stonden met de Heilige Graalfamilies, met de esoterische kennis die door alle eeuwen heen (ondergronds) een verlossingsweg voor de mensheid is blijven bieden. We zijn in zó veel levens trouw gebleven aan deze goddelijke zuiverheid, en wisten het hogere weten van het hart dwars door al het lijden heen toch vast te houden! Ook al waren we een bedreiging voor instituten die niet op Liefde maar op macht gebaseerd waren, en beseften we dat we opnieuw een leven van vervolging en onveiligheid tegemoet gingen; we hebben stand gehouden, we zijn steeds weer teruggekeerd naar de Aarde.
Nu zijn we echt aangekomen bij de nieuwe fase waar we eeuwenlang naar uitgekeken hebben! We zullen in staat zijn om alle angsten, die we nog met name in ons fysieke en emotionele lichamen dragen, voorgoed door Liefde, Licht en bewustzijn te gaan vervangen.
Wordt vervolgd in deel II 
Image: Domenico Morelli – ‘I Martiri Cristiani’
(Two Christian Martyrs Sentenced to Execution, 1851)