In dit artikel lees je hoe een uitnodiging voor een bijdrage aan de Expositie van Maria Magdalena mij geraakt heeft. De uitnodiging gaf een enorme slinger aan mijn proces. Het heeft een bemoediging en versnelling gegeven om te gaan staan voor wat er in mij aanwezig is. Ik vermoed dat ieder van jullie er wel iets in herkent.
Dit ging er aan de uitnodiging vooraf: Mijn eerste boek was in handen gekomen van een vrouw wiens dochter (o.a.) kunsthistorica is. Zij is verbonden met het Museum Catharijneconvent. De vrouw had tegen haar dochter gezegd “Dit boek moet je lezen!”, wat ze vervolgens ook gedaan heeft. Vorig jaar mailde Marije de Nood, de dochter mij; daarop volgde een lang telefoongesprek. Ze zei enthousiast “Jou moet ik hebben!”.
‘Whow’ en ‘Oeps’, voelde ik tegelijkertijd. Toen was het nog zo: als mensen mij vroegen om ergens over te spreken, omdat ze een bepaald beeld van mij hadden, kwam er altijd meteen een klein Miekje om de hoek kijken met haar onzekerheid. ‘Oei, durf ik dat wel? Ben ik hier wel goed genoeg voor? Geloven ze me dan wel, of gaan ze me weer heel raar aankijken?’
Na 58 jaar weet ik echter wel dat de angsten van kleine Miekje oud zijn, en gewoon even wat geruststelling nodig hebben. In gedachten omarm ik haar dan, zeg dat ik haar begrijp en dat we nu helemaal veilig zijn. Daarna komt er meteen weer een vreugdevol, opwindend gevoel, van ‘Yes, we gaan aan een volgend helend avontuur beginnen!’
Januari 2021 was het zo ver: ik zat achter een reuze-microfoon in een heuse opnamestudio aan een oude gracht in Utrecht. Behalve dat ik meteen geraakt was door de vraag of ik vanuit mezelf iets wilde vertellen over wie Maria Magdalena in mijn beeld was, voelde ik ook dat dit voor mij weer een heel nieuwe stap zou zijn. Ik had geen idee wat het inhield om een audioboodschap in te spreken in zo’n setting. Uit de zich vormende Expositie mocht ik twee voorwerpen uitkiezen en daar iets over vertellen, wat de bezoekers misschien een andere, of bredere kijk op Maria Magdalena zou geven.
De aangeleverde kunst bleek van alle markten thuis en resulteerde tot een heel brede kijk op wie Maria Magdalena was. Vanuit kunsthistorische en wetenschappelijke achtergronden wordt er licht op haar geworpen. De gnostische en spirituele kennis worden erbij betrokken, en er zijn prachtige interviews ontstaan (o.a. met Annine van der Meer). Maar tijdens de voorbereiding zag ik ook veel oude, traditioneel ingekleurde, vervormde en bijna shockerende moderne kunstwerken voorbij komen. Sommigen schilderden Maria Magdalena nog steeds af als ‘de zondares’. De boetedoening en de bewening aan het kruis zaten er ook nog tussen.
Ik liet alles aan me voorbij gaan waar ik niet mee kon resoneren. Gaandeweg besefte ik dat alle kunstwerken bij elkaar iedere bezoeker behoorlijk zouden prikkelen, en hen meer zouden laten stilstaan bij wat Maria Magdalena hen zelf te zeggen heeft.
Op het eerste gezicht werd ik meteen geraakt door een paneeltje, en een paar dagen later door een schilderij. Ik verbond me niet alleen met wat ik zag, maar ook met wat ik erbij voelde. Ik verdiepte me in het leven van de schilders; wanneer en waar leefden zij? Wat bezielde hen om zulke veelzeggende werken te maken met zó veel verborgen, geheime kennis?
Gaandeweg merkte ik dat ik heel veel zou kunnen vertellen. Maar tegelijkertijd rees de vraag innerlijk:
Wat zou Maria Magdalena hier zélf over willen zeggen? Dat was voor mij de grootste uitdaging. Zou ik hier voor durven gaan staan? Want hoewel ik al van alles vanuit ‘haar bewustzijnsveld’ gevoeld heb, vind ik het nogal wat om te zeggen dat dit van haar afkomstig zou zijn. Ik heb daar altijd al moeite mee gehad. Als mensen met het grootste gemak beweren dat ze namens een Lichtmeester spreken (en vaak zijn dat niet de minste, vanuit hogere dimensies), en er tegelijkertijd nog veel dualistische uitspraken in staan, besef ik weer dat er altijd (dus ook bij mij) een filter vanuit de eigen persoonlijkheid tussen zit. Het bewustzijn van die persoon bepaalt hoe zuiver of hoe vervormd een boodschap doorgegeven kan worden. Dus hoe zou ik zelf kunnen zeggen “Maria Magdalena spreekt door me heen?”
Bovendien is zij allang niet meer wie zij gedurende die incarnatie was. Het gaat toch eerder om wat zij ons vanuit het Goddelijk Bewustzijnsveld kan spiegelen over wie wij zijn en waar wij staan qua ontwikkeling?
Het werden een aantal afstemmingen, en de laatste vond al wandelend in het bos plaats. Innerlijk vroeg ik toch eerst maar om verbinding met het bewustzijnsveld van Maria Magdalena. Hardop ging ik in gesprek; er was verder toch niemand aanwezig. Ik was de gever, de ontvanger en de toeschouwer. Er kwam een krachtig gevoel omhoog van ‘Het gaat om háár boodschap, om haar leven in o.a. Israel en Egypte. Het gaat om wat zij al die jaren na de kruisiging, met haar geliefde nazaten en Essenen om zich heen (in o.a. Frankrijk) als ware leer van Yeshua en haarzelf wilde uitdragen. Daar kan nog wel het een en ander over rechtgezet worden.’
Half Januari waren Vincent en ik onderweg naar Utrecht. Ik stemde me weer af en vroeg, wat algemener, om aanwezigheid vanuit de Lichtwereld. Ik hoorde “We zullen er precies op het goede moment zijn. Laat dat maar aan ons over.” En zo gebeurde het ook. Terwijl ik innerlijk nog zat te zoeken naar ‘Hoe begin ik mijn verhaal? En wat mag ik vooral niet vergeten?’, voelde ik dat de energie in de studio toenam.
Met het eerste kunstwerk voor mijn neus kwam ik op gang. Marije, die mij had uitgenodigd, zat me bemoedigend aan te kijken. Ineens gingen mijn ogen dicht en dreef ik weg van het kunstwerk, met de koptelefoon op en de grote microfoon voor mijn hoofd. Terwijl er gedachten door mijn hoofd gingen als ‘Joh, blijf bij het schilderij’ wist ik “Hier zijn ZE, precies op tijd!”.
Ik hoorde hoe er woorden uit mij kwamen en voelde hoe er een groot Liefdesveld neerdaalde, samen met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. Het werd een uitnodigende boodschap voor iedere luisterende bezoeker van de tentoonstelling, over verbinding maken met de Goddelijke Aanwezigheid in jezelf.
Hoe ik teruggekomen ben bij het kunstwerk weet ik niet meer. Wel weet ik dat ik de opname-programmeur uit de studio ineens hoorde zeggen: “Goh, je leek wel in trance!” Het duurde inderdaad even voordat ik weer terug kon schakelen naar mijn meer mentale deel, dat ook nog wat feiten over de kunstwerken en hun makers wilde vertellen.
Al met al heb ik veel te veel minuten ingesproken. Ze hebben geknipt en geplakt om het in de audiotour op te kunnen nemen, want per kunstwerk waren er slechts 2 minuten beschikbaar. Maar: Marije, die mij hiervoor gevraagd had, zei dat ze zou kijken of ze alles wat ik gezegd heb toch in een andere vorm binnen (of na) de tentoonstelling konden aanbieden. Ik liet het open, alles was goed. Voor mij was het een hele overwinning om te gaan spreken in deze vorm; er zat nog oude angst op die ik op deze manier kon ontmoeten en omarmen!
Terwijl ik mij in Januari voorbereidde stuitte ik op een stukje tekst uit de Pistis Sophia, die waarschijnlijk berust op een manuscript uit de 2e eeuw. Ik kreeg meteen kippenvel en voelde me zó begrepen toen ik het las. Het was voor mij een handreiking uit de hemel.
Er stond dat Maria Magdalena Yeshua vertelde dat zij bang was om te spreken in het openbaar, en vooral in het bijzijn van de mannelijke discipelen. Zij vonden haar woorden vaak ongeloofwaardig. (Begrijpelijk, omdat zij innerlijk nog niet het hoog ontwikkelde bewustzijn hadden wat Maria Magdalena al droeg. Maar daarom niet minder lastig voor haar.)
Yeshua zegt vervolgens:
“Maria, jij begenadigde, die ik in alle mysteriën van de Hemel zal inwijden; spreek openlijk. Jij wier geest, meer dan dat van al uw broeders, gericht is op het Koninkrijk der Hemelen. Spreek openlijk en vrees niet. Al wat je zal vragen, zal ik je openbaren.”
Wie herkent zich hierin; in de angst om veroordeeld of weggehoond te worden wanneer je in alle openheid met je eigen, verinnerlijkte waarheid en wijsheid naar buiten wilt komen? Het betreft hier een oude wond, die zich gedurende die levens waarin jij nog met jouw innerlijke weten verbonden was gevormd heeft. Deze wond wordt nu, in de aanloop naar de Leeuwenpoort volledig geactiveerd, zodat ze kan helen. Hoe meer je met je innerlijke Bron verbonden bent en blijft, en vanuit die verbinding gaat spreken, des te minder grip deze oude angst op je zal kunnen houden.
Benieuwd naar de Expositie?
Hier vind je alle info:
Hier vind je alle info:
Graag sluit ik hier mee af:
“Als Lichtvonk uit de hemelen ben jij van goddelijke komaf.
Word je hier weer van bewust.
Leer het licht èn donker in jezelf kennen.
Leer het Al kennen, en je zult het goddelijke goud ontvangen.”
MV 
Image: Niccolo di Segno, Maria Maddalena