Wil je mij helpen met mijn boeklancering?

op vrijdag 8 September wordt mijn eerste Engelse boek ‘A Journey to Love – a Holy Quest in southern France’ op de internationale markt gelanceerd. Het zou het meest waardevolle cadeau zijn voor mijn verjaardag (27 Augustus) als je me wilt helpen om mijn boek zichtbaar te maken in de wereld!

1. Op 27 Augustus: deel de aankondiging van mijn boek (die komt in het volgende artikel) svp met zoveel mogelijk mensen uit je netwerk en in de spirituele groepen waar je deel van uitmaakt, liefst ook Engels sprekenden.

2. Op 8 September: klik op de bestellink op Amazon die je in een apart bericht ontvangt; op die dag zijn het E-book, de paperback en de hardcover verkrijgbaar voor een feestprijs!

3. Post z.s.m. een korte review op Amazon met zoveel sterren als je wilt, aangevend waarom het boek jou geraakt heeft en waarom jij het anderen kunt aanbevelen.

1. Ik ga 2 driedaagse healing Lichtcirkels online aanbieden, (in het NL en Engels) speciaal vanuit de krachtplekken die in het boek beschreven worden. Als je je daar voor opgeeft kun je wat je voor het boek betaald hebt van jouw deelname-bijdrage aftrekken;

2. Je kunt je opgeven voor een aparte mailinggroep zodat je teksten ontvangt uit mijn tweede Engelse boek, dat later dit jaar zal uitkomen;

3. Een heel dankbaar hart!

Om je alvast een inkijk in mijn boek te geven kun je hieronder een hoofdstuk uit het boek lezen, in het Nederlands (oude titel ‘a Book of Love’, nieuwe titel ‘Een Reis naar Liefde’).

EINDELIJK THUIS KOMEN

Het begon allemaal in het najaar van 2013, met ‘Mieke van de Essenen’. Sinds ik hier in mijn nieuwe huurhuis was neergestreken had ik mijzelf de belofte gedaan om mijzelf thuis te laten komen op aarde. Dit Esseense deel van mij herinnerde mij aan de wijze waardige vrouw die ik ooit geweest was. In dit leven ben ik een tijd lang naar haar op zoek geweest.

Vanaf het moment dat Hans Stolp hun bestaan benoemde in één van zijn eerste lezingen die ik in 2005 bijwoonde, waren de Essenen een soort magische code voor me. Door hun bestaan in mij te laten resoneren begonnen tranen te stromen en werd ik meegenomen naar een andere wereld, waarvan ik ergens wist dat dat mijn wereld is geweest.

Nadat ik een paar boeken over hen gelezen had, was ik weer eens bij een lezing van Hans. Tijdens een koffiepauze aan zijn boekentafel vroeg ik hem of hij mij een ander waardevol boek over de Essenen zou kunnen aanraden. Dit toegewijde volk in hun linnen gewaden, het Carmel en Qumran; het bleef me maar intrigeren. Waarop Hans me indringend aankeek en zei: “Volgens mij moet jij een boek over hen gaan schrijven”. Even van mijn stuk gebracht lachte ik terug en mompelde iets onverstaanbaars, in de trant van “zo ver ben ik nog niet”.

Eenmaal op mijn rustige thuisplek aan de IJsseldijk voelde ik hoe alles in mij er inmiddels wel klaar voor was. Niet dat ik een boek over de Essenen wilde gaan schrijven, maar innerlijk was ik er klaar voor om de grote reis naar binnen te maken. Op zijn minst om terug te gaan naar de Esseense wereld die in mijn diepste lagen verstopt zat achter allerlei persoonlijke schaduwen.

Na vijfentwintig jaar transformatiewerk was ik aardig door de wol geverfd en niet bang voor wat zich nog wilde gaan tonen vanuit mijn eigen onbewuste lagen.

Het werd inderdaad een flinke reis naar binnen! In alle eenzaamheid, ver verstoken van alle aardse verleidingen – mede doordat ik mijn pianopraktijk had stilgezet en tijdelijk in de bijstand zat – begon ik ‘Mieke van de Essenen’ stukje bij beetje terug te vinden. Godzijdank waren daar boeken die links- of rechtsom iets in mij aanraakten, waardoor er binnen in mij iets rechtop ging staan en ik me steeds meer begon te herinneren.

En gelukkig kwam ik via Herbert van Erkelens (die ook een boek over de Essenen heeft geschreven) op het spoor van twee boeken, die hij samen met ene Judith Moore had geschreven. In ‘De Spiegel van Magdala’ schrijft Judith, als een boodschapper van Maria Magdalena, over verloren gegane archieven met verboden kennis, die de sleutel bevat om een nieuwe wereld te scheppen; een wereld van compassie.

Maria Magdalena werd door Jezus, die ik vanaf nu Yeshua noem omdat dit zijn oorspronkelijke Aramese naam was, in een verboden Kabbala ingewijd en is na de kruisiging naar Zuid Frankrijk vertrokken. Daar was het veilig, daar leefden Keltische en Esseense gemeenschappen die verbonden waren met de Heilige Familie. In de Languedoc ontving Maria Magdalena visioenen en de evangeliën van het ‘Levende Verbond’.

Al lezende werd ik me er zo bewust van hoe, net als Maria Magdalena en Yeshua, ieder mens op aarde door het diepste donker heen de weg van angst, verdriet en pijn te bewandelen heeft, om zich weer bewust te worden van de eigen Bronverbinding, en thuis te komen in het licht van de eigen Goddelijkheid.

Het liet me niet meer los. Met een bevriende collega Vincent Rikkerink zocht ik alles uit wat er te vinden was over deze innerlijke, heilige weg die Maria Magdalena en Yeshua zijn gegaan, en hoe dat te vertalen is naar de weg die wij nu zelf, 2000 jaren later gaan.

Hun weg was zeker niet de weg zoals die beschreven staat in de bijbel. Hun weg was een unieke weg van jarenlange overgave en zelfonderzoek. Van inwijdingen in verborgen mysteriescholen die de meest zuivere esoterische kennis door alle tijden heen zorgvuldig bewaard en doorgegeven hebben, met wortels in Lemurië, Atlantis, Egypte, Israël, Klein Azië en India.

Die weg vroeg om een levenslange toewijding en een teruggetrokken leven, in gemeenschappen die het alles overkoepelende, hogere plan voor de mensheid met hun leven dienden.

Het proceswerk ging dag en nacht door. Hoe meer er gebeurde, des te sterker het oorspronkelijke weten in mij terug kwam. Maar ook des te hardnekkiger de persoonlijke stukken en de pijnlagen leken, die tussen mij en dit weten waren ingesleten.

In de zomer van 2013 volgde ik een themadag over Maria Magdalena bij Nanco Immanuel. Toen hij vertelde dat hij een spirituele groepsreis organiseerde naar o.a. de Rosslyn Chapel bij Edinburgh, wist ik meteen dat ik daarbij moest zijn. Nota bene op mijn verjaardag zouden we in Edinburgh aankomen – dit was voorbestemd!

Eind Augustus stond ik aan de balie van de Rosslyn Chapel. Toen ik uitlegde dat ik meerdere dagen de Chapel in wilde om echt te kunnen voelen en mediteren, ook in mijn eentje nadat de groep al weer naar Nederland terug gegaan was, kreeg ik een gratis toegangspasje voor de volgende dagen. Dat was voor mij een aanmoedigingsprijs vanuit de Lichtwereld. Het bleek één groot cadeau om daar vier dagen te kunnen zijn, in afstemming op de esoterische kennis en het grote liefdesveld die daar zo overvloedig aanwezig zijn.

Tijdens een van die laatste dagen zat er ineens een luidruchtig Amerikaans echtpaar aan het ontbijt, in mijn anders zo vredige B&B. Ik was in een meditatieve staat en had behoefte aan stilte, maar wat ik ook probeerde, ik kon me niet afsluiten voor hun gekissebis. Ze hadden blijkbaar een bus gemist die hen langs allerlei Edinburghse highlights had moeten brengen. Nu moesten ze samen de dag zien in te vullen, maar ze werden het maar niet eens over waar ze naar toe wilden.

Toen ik het woord ‘Chapel’ hoorde vallen stond ik op, alsof ik door iets in mezelf werd aangespoord, en liep naar hun tafeltje. Daar aangekomen wist ik niet precies wat de bedoeling was van mijn eigen actie, dus begon ik maar over de Rosslyn Chapel, hoe indrukwekkend en bijzonder die was.

Deze spontane actie kreeg een bijzondere wending. Want de vrouw viel stil, observeerde me alsof ze dwars door me heen kon kijken en zei: “Ken jij de boeken van Kathleen McGowan? Die zou ik, als ik jou was, maar eens gaan lezen”. Ik had nog nooit van deze auteur gehoord. Maar, eenmaal terug in Nederland, bleek mijn loopje naar hun ontbijttafel een gouden greep te zijn geweest.

Met de drie prachtige en dikke ‘Mystery’-boeken van Kathleen McGowan over Mary Magdalene, Yeshua en the Medici ging ik de herfst in. Al een paar jaar wist ik dat ik mijn praktijk, die ik financieel voornamelijk nog overeind hield door pianolessen, niet lang meer zou volhouden. Mijn hart was steeds harder gaan kloppen voor die weg naar binnen. Zonder de gevolgen te kunnen overzien moest het aardse werk plaats gaan maken voor mijn eigen innerlijke reis.

Ik had tijdelijke bijstand aangevraagd en zodoende alle tijd om me terug te trekken uit wat de buitenwereld van me verlangde. En ook al sputterde een deel van mij tegen door twijfels en angsten; ik schoof mijn antennes uit naar een wereld buiten de dualiteit.

**