In de aanloop naar de komende groepsdag, met het thema ‘Voorbij angst voor vernietiging en sterfelijkheid’, word ik nog eens extra door de wol geverfd. Ik beleef allerlei momenten die me dichtbij mijn eigen angst voor ziekte, verlies en sterfelijkheid brengen. Dit is voor de persoonlijkheid niet altijd even gemakkelijk, maar ik weet dat het ‘voor het goede doel’ is. Het gebeurt niet omdat ik het opzoek; het gebeurt ‘aan mij’, om het zo diep mogelijk verinnerlijkt te hebben en met deze energie het veld voor de groep neer te kunnen leggen.
Op weg naar het Goddelijke Zelf
Ik ben niet de enige die momenteel nog eens diep door mijn eigen schaduwen heen reis om daar mijn Goddelijkheid weer te ontmoeten. Veel Lichtwerkers en anderen die ontwaken worden behoorlijk binnenstebuiten gekeerd om illusies achter te laten en de band met hun Goddelijke Zelf te verstevigen.
Terwijl er een innerlijke leiding is die ons enerzijds meer en meer richting de Lichtwereld en de Opgestegen Meesters stuurt, en ons anderzijds leert om veel meer vanuit vanuit vertrouwen en vreugde op Aarde te kunnen zijn, krijgen we onder een vergrootglas voorgeschoteld wat ons vanuit het verre verleden daarbij nog tegenhoudt.
De gewonde Godin
Ik besef steeds meer dat angst die de vrouwelijke kant raakt heel anders doorwerkt dan angst die de mannelijke kant raakt. Globaal gezegd: Mannen hebben een krachtige mentale kant ontwikkeld waarmee ze zichzelf gemakkelijker buiten de zuigkracht van de (illusies van de) angstvelden kunnen houden. Vrouwen vallen veel sneller samen met de vibraties die hun lichaam oppikt. Ze kunnen de boodschappen van hun lichaam niet uitschakelen; het is hun heilige instrument waarmee ze alles doorvoelen om te kunnen verinnerlijken. Dat is de vrouwelijke weg naar het Weten.
Omdat ik zelf een vrouw ben, belicht ik hier het vrouwelijke (tijdens de groepsdag geven we aan beide polen aandacht). Het is de weg van de gewonde Godin, wiens hart nog altijd zingt over onvoorwaardelijke liefde. Het is de afgedaalde Goddelijke afgezante, die zich verantwoordelijk voelde om Liefde en bewustzijn te brengen. Waar ze disharmonie voelde ging ze aan het werk, zichzelf offerend en zichzelf verliezend. Het is de gewonde Godin die niet gehoord, begrepen noch serieus genomen werd. Zij die als de mindere werd gezien, werd overheerst, verkracht, gemarteld en verdreven. Ze worstelt om de angst, om niet haar rechtmatige plek op Aarde in te kunnen nemen, te boven te komen. Het is het lijdensverhaal van de Maria Magdalena in onszelf.
Het opstandingsverhaal
De wortel onder alle angst is de identificatie met ons sterfelijke zelf. Gedurende de vele levens op Aarde zijn we ons gaan identificeren met het aardse mensbeeld vol beperkingen en tekorten. Daarbij hebben we het besef verloren dat we onsterfelijke Goddelijke afgezanten zijn, die vanuit eigen wil en Liefde naar de Aarde zijn afgedaald. Maar deze keer stranden we niet weer in de verlorenheid van het lijdensverhaal. Onze reis is een Opstandingsreis!
In dit proces van ont-dekken, ont-laden en ont-zenuwen vanuit de diepste angstvelden moest ik denken aan hoe Yeshua zich gevoeld zou hebben in de tuin van Gethsemane. Wat zou er door hem heen zijn gegaan in de nacht voor zijn kruisiging?
Ik deel graag een deel van de boodschap van de Opgestegen Meester Jezus zelf, gechanneld via Kim Michaels.
Angst in de tuin van Gethsemane
“Er is maar één manier om angst te overwinnen en dat is door die angst onder ogen te zien – door juist te doen wat je angst inboezemt. En vervolgens te beseffen dat hoewel er bepaalde dingen kunnen gebeuren op het fysieke vlak, dat wat er ook op het fysieke vlak gebeurt, geen macht over de echte jij heeft.
Je begrijpt dat ik toen ik in de Hof van Gethsémané zat, de avond voor mijn arrestatie te maken had met een heel intense angst – niet alleen de angst om mijzelf, maar de angst om de mensheid. De angst om een standpunt in te nemen en dan de consequenties te dragen door het doelwit te zijn van degenen die niet worden uitgedaagd, omdat zij geloven dat ze de aarde bezitten.
Ik worstelde hier net zo mee als ieder van jullie dat op zijn eigen manier moet doen. Want zie je, ieder van ons die ooit geïncarneerd is, heeft zijn eigen persoonlijke psychische problemen gehad – onze eigen persoonlijke overtuigingen over wat belangrijk is, en wat niet. We hebben onze eigen zou-moetens en zou-niet-moetens gehad.
Je sterfelijke zelf aankijken
En dus moet iedereen hiermee worstelen. Jullie hebben, elk stuk voor stuk, je eigen persoonlijke gevoel van gescheidenheid gecreëerd, je gescheiden zelf, je sterfelijke zelf. Je overwint die angst enkel door dat sterfelijke zelf in de ogen te kijken en volledig te erkennen – van binnenuit te ervaren – dat je meer bent dan het sterfelijke zelf. En daarom heeft de angst van het sterfelijke zelf geen macht over de echte jij.
Ik deed dit op mijn eigen manier. Ik zag mijn eigen demonen onder ogen, zoals ze zeggen en daardoor gaf ik mij over aan alles waarvan ik wist dat het de bedoeling was om een voorbeeld voor allen te zijn. Jullie – elk stuk voor stuk – moeten hetzelfde doen.
… Volg je innerlijke aanwijzingen op, zodat je niet eens over de angst nadenkt, je gaat de vibratie van angst niet in. Je volgt gewoon ogenblikkelijk je innerlijke aanwijzingen op zonder de analytische geest de potentiële gevolgen te laten analyseren. Word de Christus in actie en luister naar je innerlijke leiding zodra het je bewuste geest binnenkomt.”
De Christus in actie worden
Ja, daar zijn we mee bezig: om de Christus in actie te worden. Ik weet, het zijn grote woorden, maar het is de belofte die voor ons allen klaar ligt. Dankjewel voor alles wat je doet om het Goddelijke in jezelf en op Aarde te erkennen, te verwezenlijken, te zien en er van te genieten!
Mocht je je hebben ingeschreven voor aanstaande zaterdag, weet dan dat er vanuit de persoonlijkheid heel wat weerstand en angst kunnen opkomen. Het is een deel van het proces; een voorbereidende stroom die alvast deuren probeert te openen, zodat het licht van jouw Goddelijkheid nog dieper kan binnenkomen en nog steviger in je verankerd kan worden.
MV 