M.

Deze persoonlijke ervaring werd me gezonden door een deelnemer aan de dag “Voorbij de angst voor vernietiging en sterfelijkheid op 17 november 2018.

In de middag oefenden we in drietallen om – met hulp van de persoon die jouw Goddelijke Zelf vertegenwoordigde – Liefde toe te laten terwijl je jezelf met je diepste angst verbonden was. Die angst bestaat alleen in de dualiteit; je Goddelijke Zelf (waar op dat moment tientallen Engelenwezens achter verschenen!) herinnerde je aan je Licht, heelheid en Bronverbinding. De uitnodiging was om zelf heel bewust vanuit het veld van dualiteit door de sluiers van illusie heen te stappen en verbinding te maken met de dreiging, ‘het gevaar’, de trigger die je diepste angst heeft veroorzaakt en in het schaduwveld tegenover je stond. Deze ‘donkere’, liefdeloze en gevoelloze kracht werd ook door iemand vertegenwoordigd die op de hoogte was van jouw diepste angst.

“17-11-2018. Ik wilde er niet bij zijn vandaag. Ik meldde me vier dagen geleden in een impuls aan. Meteen daarna heb ik spijt. Ik check de annuleringsvoorwaarden en besluit (toch maar) ‘gewoon’ te gaan. Het is niet voor niks, weet ik, en zelfs mijn weerstand hoort daarbij. Daarom stuur ik ook geen mail om me weer uit te schrijven. Bij binnenkomst vandaag zie ik mijn naam helemaal onderaan de lijst staan. De allerlaatste aanmelding, dat was ik. Het moest echt zo zijn.

Het eerste nummer is raak voor mij. Een nummer waar ik diepe herinneringen aan heb. De tranen stromen, ik zak in mijn lijf.

In de meditatie die volgt, komt mijn angst op. Ik heb nog steeds weet van mijn Licht, maar voel vooral hoe mijn lichaam trilt en schokt en beeft. Ik kan me niet bewegen en voel me volledig uit de ruimte. Help…

Ik ben het zelf die mij helpt. In de oefeningen die volgen, voel ik hoe ik mijn angst wil vermijden. Daarom neem ik als allerlaatste (van mijn groep) plaats op de plek van mijn Bange Ik. Hiervoor ben ik hier, weet ik, en alleen daarom ga ik dit aan.

Mijn hele lichaam verwordt de angst. Het trilt en schudt en krampt door mij heen. Ik heb weet van mijn Licht, maar kan er niet bij. Het voelt onmogelijk me los te maken, weer controle te krijgen over mijn fysieke lichaam. In mij fluistert het: “je kunt het. Echt!” Maar ik weet niet hóe!

Het moment is daar dat alle Bange ikjes mogen gaan staan. Ik kan niet! De angst, de onmacht voelt zo groot. Mijn lichaam blijft maar krampen en beven. Maar het verlangen in mij is zo groot! Ik wil, ik wil!

Met al mijn kracht trek ik me op, daarbij intens liefdevol begeleid door mijn Goddelijk Licht. Zij is de reden dat ik dit aanga. Het Goddelijk Plan is de reden dat ik door alle pijn heenga. Bevend, schokkend, huilend sta ik, loop ik, ga ik. Door de sluiers heen. Met de kracht van de Liefde treed ik mijn grootste onveiligheid tegemoet.

Met de kracht van de Liefde kan ik het aan, want ik ging het aan.

Dankjewel “