PRO_200217_  001

Maria Magdalena ontmoeten

Artikel geplaatst in:

Ik heb gisteren (15 januari 2021) iets heel leuks en spannends mogen doen: twee audioboodschappen inspreken voor een tentoonstelling over Maria Magdalena! Over twee maanden kun je deze bijzondere expositie bewonderen in het Museum Catharijne Convent in Utrecht.

Mijn ‘Book of Love’ was in handen gekomen van een vrouw wiens dochter onder andere kunsthistorica is. De moeder had tegen de dochter gezegd “Dit boek moet je lezen!”, wat ze vervolgens ook gedaan heeft. Vorig jaar mailde ze mij en zei enthousiast “Jou moet ik hebben!”

En gisteren was het zo ver: Ik zat achter een reuze-microfoon in een heuse opnamestudio aan een oude gracht in Utrecht.

Behalve dat ik meteen geraakt was door de vraag of ik vanuit mezelf iets wilde vertellen over wie Maria

Magdalena in mijn beeld was, voelde ik ook dat dit voor mij weer een heel nieuwe stap zou zijn. Ik had geen idee wat het inhield om een audioboodschap in te spreken in zo’n setting. Uit de tentoonstelling mocht ik twee voorwerpen uitkiezen en daar iets over vertellen, wat de bezoekers misschien een andere, of bredere kijk op Maria Magdalena zou geven.

Deze tentoonstelling is van alle markten thuis. Er wordt licht op Maria Magdalena geworpen vanuit kunsthistorische en wetenschappelijke achtergronden, maar ook de gnostische en spirituele kennis worden erbij betrokken. Zo zag ik veel oude, soms hele pure, maar ook traditioneel ingekleurde, vervormde en bijna shockerende moderne kunstwerken voorbij komen. Sommigen schilderden Maria Magdalena af als ‘de zondares’. De boetedoening en de bewening aan het kruis kwamen ook voorbij,.
Ik liet ze voorbij gaan; die invalshoek is misschien voor anderen nog een vertrouwd beeld, maar voor mij voorgoed verleden tijd.

Hoe dan ook zullen ze iedere bezoeker prikkelen en laten stilstaan bij wat Maria Magdalena hen zelf te zeggen heeft.

Meteen werd ik geraakt door een paneeltje; een paar dagen later door een schilderij. Ik verbond me niet alleen met wat ik zag, maar ook met wat ik erbij voelde. Ik verdiepte me in het leven van de schilders; wanneer en waar leefden zij? Wat bezielde hen om zulke veelzeggende werken te maken met zó veel verborgen, geheime kennis?
Gaandeweg merkte ik dat ik heel veel zou kunnen vertellen. Maar tegelijkertijd rees de vraag innerlijk:

Wat zou Maria Magdalena hier zélf over willen zeggen?

Het werden een aantal afstemmingen, en de laatste vond eergisterenochtend al wandelend in het bos plaats. Innerlijk vroeg ik om verbinding met het bewustzijnsveld van Maria Magdalena. Hardop ging ik met haar in gesprek; er was verder toch niemand aanwezig. Er kwam een krachtig gevoel omhoog van ‘Het gaat om háár boodschap, om wat zij al die jaren na de kruisiging, met haar geliefde nazaten en Essenen om zich heen (in o.a. Frankrijk) als ware leer van Yeshua en haarzelf wilde uitdragen.’

Gisterenochtend waren Vincent en ik onderweg naar Utrecht. Ik stemde me weer af en vroeg om aanwezigheid vanuit de Lichtwereld. Ik hoorde “We zullen er precies op het goede moment zijn. Laat dat maar aan ons over.”
En zo gebeurde het ook. Terwijl ik innerlijk nog zat te zoeken naar ‘Hoe begin ik mijn verhaal? En wat mag ik vooral niet vergeten?’, voelde ik dat de energie in de studio toenam. Met het eerste kunstwerk voor mijn neus kwam ik op gang. Marije, die mij had uitgenodigd, zat me bemoedigend aan te kijken. Ineens gingen mijn ogen dicht en dreef ik weg van het kunstwerk, met de koptelefoon op en de grote microfoon voor mijn hoofd. Terwijl er gedachten door mijn hoofd gingen als ‘Joh, blijf bij het schilderij’ wist ik “Hier zijn ZE, precies op tijd”.

Ik hoorde hoe er woorden uit mij kwamen en voelde hoe er een groot Liefdesveld neerdaalde, samen met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. Het werd een uitnodigende boodschap over verbinding maken met de goddelijke aanwezigheid in jezelf, voor iedere luisterende bezoeker van de tentoonstelling.

Hoe ik teruggekomen ben bij het kunstwerk weet ik niet meer. Wel weet ik dat ik de opname-programmeur uit de studio ineens hoorde zeggen: “Goh, je leek wel in trance!” Het duurde inderdaad even voordat ik weer terug kon schakelen naar mijn meer mentale deel, dat ook nog wat feiten over de kunstwerken en hun makers wilde vertellen.

Al met al heb ik veel te veel minuten ingesproken. Ze gaan knippen en plakken om het in de audiotour op te kunnen nemen. Maar: Marije, die mij hiervoor gevraagd had, zei dat ze zou kijken of ze alles wat ik gezegd heb toch in een andere vorm binnen (of na) de tentoonstelling kunnen aanbieden. Ik laat het open, alles is goed. Voor mij was het een hele stap om te gaan spreken in deze vorm; er zat nog oude angst op die ik op deze manier kon ontmoeten en omarmen!

Terwijl ik mij de afgelopen dagen voorbereidde stuitte ik op een stukje tekst uit de Pistis Sophia, die waarschijnlijk berust op een manuscript uit de 2e eeuw. Ik kreeg meteen kippenvel en voelde me zó begrepen toen ik het las. Het was voor mij een handreiking uit de hemel.

Er stond dat Maria Magdalena Yeshua vertelde dat zij bang was om te spreken in het openbaar, en vooral in het bijzijn van de mannelijke discipelen. Zij vonden haar woorden vaak ongeloofwaardig. (Begrijpelijk, omdat zij innerlijk nog niet het hoog ontwikkelde bewustzijn hadden wat Maria Magdalena al droeg. Maar daarom niet minder lastig voor haar.)

Yeshua zegt vervolgens:

“Maria, jij begenadigde, die ik in alle mysterien van de hemel zal inwijden; spreek openlijk. Jij wier geest, meer dan dat van al uw broeders, gericht is op het Koninkrijk der Hemelen. Spreek openlijk en vrees niet. Al wat je zal vragen, zal ik je openbaren.”

 

Hoeveel mensen, en zeker vrouwen, zullen zich hier in herkennen; in de angst om veroordeeld of weggehoond te worden wanneer je in alle openheid met je eigen, verinnerlijkte waarheid en wijsheid naar buiten wilt komen? Het betreft hier een oude wond, die tijd nodig heeft om te helen. Hoe meer je met je innerlijke Bron verbonden bent en blijft, en vanuit die verbinding gaat spreken, des te minder grip deze oude angst op je zal kunnen houden.

Ik zal binnenkort meer delen over mijn teksten voor de tentoonstelling, waarvan de opening vanwege de Lockdown doorgeschoven is naar half Maart 2021. Graag sluit ik hier mee af:

“Als Lichtvonk uit de hemelen ben jij van goddelijke komaf.
Word je hier weer van bewust.
Leer het licht èn donker in jezelf kennen.

Leer het Al kennen, en je zult het goddelijke goud ontvangen.”

MV ❤

 

PS Dankjewel Ineke, Marije en Jos!